مدر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَدَر (به فتح میم و دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای کلوخ است. این کلمه پنج بار در
نهج البلاغه آمده است.
مَدَر به معنای كلوخ است. «المَدَر: التراب المتلّبد و قيل: قِطَع الطين اليابس»
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره تسلّط
بنی امیّه فرموده:
«وَ اللهِ لاَ يَزَالُونَ حَتَّى لاَ يَدَعُوا للهِ مُحَرَّماً إِلاَّ اسْتَحَلُّوهُ... حَتَّى لاَ يَبْقَى بَيْتُ مَدَر وَلاَ وَبَر إِلاَّ دَخَلَهُ ظُلْمُهُمْ» «به
خدا قسم مرتب تسلط پيدا مى‌كنند تا هيچ حرامى از خدا را نگذارند مگر آن كه حلال شمارند و تا خانه كلوخى و چادرى نماند مگر آن كه ظلمشان به آن داخل شود.»
(شرح‌های خطبه:
)
حضرت در جایی دیگر فرموده: حتما تلاش خواهم كرد تا زمين را از اين شخص معكوس
(معاویه) پاک گردانم:
«حَتَّى تَخْرُجَ الْمَدَرَةُ مِنْ بَيْنِ حَبِّ الْحَصِيدِ» مدرة واحد مدر به معنى كلوخ است يعنى: «تا كلوخ از بين دانه درو شده خارج گردد»
(شرح‌های نامه:
)
این کلمه پنج بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مدر»،ج۲، ص۹۶۸.
