پیاز (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پیاز گیاهی خوردنی با طعمی تند از تیره سوسنیان با نام علمی (Alliumcepa) و از قدیمی‌ترین گیاهان مصرفی آدمی است.
پیاز، گیاهی خوردنی با طعم تند تک لپه‌ای و از تیره سوسنی و هم خانواده با
سیر است.
در این مدخل از واژه «بصل» استفاده شده است.
معادل
عربی پیاز، «
بَصَل» است که
شباهت بسیاری به معادل
عبری آن دارد.
در
قرآن این واژه تنها یک بار به عنوان یکی از خوراکیهای درخواستی
بنی‌اسرائیل یاد شده است که به جای مَنّ و سَلْوی به خوردن آنها رغبت داشتند:«و اِذ قُلتُم یـموسی لَن نَصبِرَ عَلی طَعام و‌احِد فَادعُ لَنا رَبَّکَ یُخرِج لَنا مِمّا تُنبِتُ الاَرضُ مِن بَقلِها وقِثّائِها وفومِها و عَدَسِها وبَصَلِها قالَ اَتَستَبدِلونَ الَّذی هُوَ اَدنی بِالَّذی هُوَ خَیرٌ اِهبِطوا مِصرًا فَاِنَّ لَکُم ما سَاَلتُم...».
این ماجرا در
کتاب مقدس نیز آمده است.
در نوشته‌های ربانی
یهود هم بارها به پیاز اشاره شده و خوردن آن، نشانه دوری از خوشگذرانی و
قناعت به کم معرفی شده است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۲۴۷، برگرفته از مقاله «پیاز».
