• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ودع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَدْع (به فتح واو) از واژگان قرآن کریم به معنای ترک کردن است.



وَدْع به معنای ترک کردن است. «وَدَعَ‌ الشَّی‌ء:ترکه» در اقرب الموارد گوید: علماء نحو گفته‌اند: عرب، ماضی و مصدر و اسم فاعل «یدع» را کشته‌اند ولی ماضی آن در بعضی از اشعار عرب آمده است ممکن است مراد نحوی‌ها قلّت استعمال باشد.
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.



(وَ لا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَ الْمُنافِقِینَ وَ دَعْ‌ اَذاهُمْ وَ تَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ‌) (و از كافران و منافقان اطاعت مكن، و به آزارهاى آنها اعتنا منما، و بر خدا توکّل كن.)
(ما وَدَّعَکَ‌ رَبُّکَ وَ ما قَلی) (كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است!) تودیع بمعنی پشت سر گذاشتن است؛ خدا تو را پشت سر نگذاشته یعنی ترک نکرده و دشمن نداشته است.
(وَ هُوَ الَّذِی اَنْشَاَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ‌) (او كسى است كه شما را از يک نفس آفريد! و شما دو گروه هستيد: بعضى پايدار (از نظر ایمان يا خلقت كامل)، و بعضى ناپايدار.)
(وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها) (او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را مى‌داند.)


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۹۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۴۰۰.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۵. احزاب/سوره۳۳، آیه۴۸.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲۴.    
۷. ضحی/سوره۹۳، آیه۳.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۶.    
۹. انعام/سوره۶، آیه۹۸.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۴۰.    
۱۱. هود/سوره۱۱، آیه۶.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۲۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ودع»، ج۷، ص۱۹۳.    






جعبه ابزار