هدایت با قرآن (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از ابزارهای
هدایت که در
آیات قرآن به آن اشاره شده، قرآن است.
قرآن، كتابى هدايتگر و مشتمل بر تعاليم هدايت بخش:
۱. «قُل مَن كانَ عَدُوًّا لِجِبريلَ فَانَّهُ نَزَّلَهُ عَلى قَلبِكَ بِاذنِ اللَّهِ مُصَدّقًا لِما بَينَ يَدَيهِ وهُدًى وبُشرى لِلمُؤمِنين؛
بگو: كسى كه
دشمن جبرئيل باشد دشمن خداست؛ چرا كه او به فرمان خدا، قرآن را بر قلب تو نازل كرده است؛ در حالى كه با كتب آسمانى پيشين هماهنگ بوده؛ و هدايت و بشارت است براى مؤمنان.»
۲. «شَهرُ رَمَضانَ الَّذِى انزِلَ فيهِ القُرءانُ هُدًى لِلنّاسِ وبَيّنتٍ مّنَ الهُدى والفُرقانِ ... ولِتُكَبّروا اللَّهَ عَلى ما هَدكُم ...؛
روزه، واجب در
ماه رمضان است؛ ماهى كه قرآن، به عنوان راهنماى مردم، و نشانه‌هاى هدايت و جدا كننده حق از باطل، در آن نازل شده است. ... و خدا را به خاطر اين كه شما را هدايت كرده، بزرگ بشماريد....»
۳. «نَزَّلَ عَلَيكَ الكِتبَ بِالحَقّ ... • مِن قَبلُ هُدىً لِلنّاسِ وانزَلَ الفُرقانَ ...؛
همان كسى كه كتاب را بحق بر تو نازل كرد، ...پيش از آن، براى هدايت مردم فرستاد؛ و همچنين قرآن، كتاب جدا كننده حق از باطل را نازل كرد....»
۴. «يايُّهَا النّاسُ قَدجاءَكُم بُرهنٌ مِن رَبّكُم وانزَلنا الَيكُم نورًا مُبينا • فَامَّاالَّذينَ ءامَنوا بِاللَّهِ واعتَصَموا بِهِ فَسَيُدخِلُهُم فى رَحمَةٍ مِنهُ وفَضلٍ ويَهديهِم الَيهِ صِرطًا مُستَقيما؛
اى مردم! دليل روشنى از طرف پروردگارتان براى شما آمده؛ و نور آشكارى (كتاب آسمانى) به سوى شما نازل كرده‌ايم. پس كسانى كه به خدا ايمان آوردند و به آن كتاب آسمانى چنگ زدند، بزودى همه را در رحمت و فضل خود، وارد خواهد ساخت؛ و در راه راستى، به سوى خويش هدايت مى‌كند (ولى كسانى كه كافر شدند به عذاب دردناكى گرفتار خواهند شد).»
۵. «او تَقولوا لَو انّا انزِلَ عَلَينَا الكِتبُ لَكُنّا اهدى مِنهُم فَقَد جاءَكُم بَيّنَةٌ مِن رَبّكُم وهُدىً ...؛
يا بگوييد: اگر كتاب آسمانى بر ما نازل مى‌شد، از آنها هدايت يافته‌تر بوديم. اينك آيات و دلايل روشن از جانب پروردگارتان، و هدايت و رحمت براى شما آمد....»
۶. «... قُل انَّما اتَّبِعُ ما يوحى الَىَّ مِن رَبّى هذا بَصارُ مِن رَبّكُم وهُدًى ورَحمَةٌ لِقَومٍ يُؤمِنون؛
... بگو: من تنها از چيزى پيروى مى‌كنم كه از سوى پروردگارم بر من وحى مى‌شود؛ اين آيات وسيله‌هاى بصيرت از جانب پروردگارتان، و مايه هدايت و رحمت است براى گروهى كه ايمان مى‌آورند.»
۷. «قُل يايُّهَا النّاسُ قَد جاءَكُمُ الحَقُّ مِن رَبّكُم فَمَنِ اهتَدى فَانَّما يَهتَدى لِنَفسِهِ ...؛
بگو: اى مردم! حقّ از طرف پروردگارتان به سراغ شما آمده؛ هر كس در پرتو آن هدايت يابد، به نفع خود هدايت مى‌شود....»
۸. «الر كِتبٌ انزَلنهُ الَيكَ لِتُخرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُمتِ الَى النّورِ بِاذنِ رَبّهِم الى صِرطِ العَزيزِ الحَميد • اللَّهِ الَّذى لَهُ ما فِى السَّموتِ وما فِى الارضِ ...؛
الر، اين كتابى است كه بر تو نازل كرديم، تا مردم را از تاريكيها ى شرك و ظلم و جهل به سوى روشنايى ايمان و عدل و آگاهى، به خواست پروردگارشان بيرون آورى و، به سوى راه خداوند توانا و ستوده (هدايت كنى). همان خدايى كه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، از آن اوست....»
۹. «... ونَزَّلنا عَلَيكَ الكِتبَ ... وهُدًى ورَحمَةً وبُشرى لِلمُسلِمين؛
... و بر تو نازل كرديم اين كتاب را ... و مايه هدايت و رحمت و بشارت براى مسلمانان است.»
۱۰. «قُل نَزَّلَهُ روحُ القُدُسِ مِن رَبّكَ بِالحَقّ لِيُثَبّتَ الَّذينَ ءامَنوا وهُدًى وبُشرى لِلمُسلِمين؛
بگو: روح القدس آن را از جانب پروردگارت بحق نازل كرده، تا افراد با ايمان را ثابت‌قدم گرداند؛ و هدايت و بشارتى باشد براى عموم مسلمانان.»
۱۱. «تَنزيلُ الكِتبِ لا رَيبَ فيهِ مِن رَبّ العلَمين • ... بَل هُوَ الحَقُّ مِن رَبّكَ لِتُنذِرَ قَومًا ما اتهُم مِن نَذيرٍ مِن قَبلِكَ لَعَلَّهُم يَهتَدون؛
اين كتابى است كه از سوى پروردگار جهانيان نازل شده، و شك و ترديدى در آن نيست. ... امّا اين سخن حقّى است از سوى پروردگارت تا گروهى را انذار كنى كه پيش از تو هيچ انذاركننده‌اى براى آنان نيامده است، شايد پند گيرند و هدايت شوند.»
۱۲. «اللَّهُ نَزَّلَ احسَنَ الحَديثِ كِتبًا مُتَشبِهًا مَثانِىَ تَقشَعِرُّ مِنهُ جُلودُ الَّذينَ يَخشَونَ رَبَّهُم ثُمَّ تَلينُ جُلودُهُم وقُلوبُهُم الى ذِكرِ اللَّهِ ذلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهدى بِهِ مَن يَشَاءُ ...؛
خداوند بهترين سخن را نازل كرده، كتابى كه آياتش در لطف و زيبايى و عمق و محتوا همانند يكديگر است؛ آياتى مكرر دارد با تكرارى شوق‌انگيز كه از شنيدن آياتش لرزه بر اندام كسانى كه از پروردگارشان مى‌ترسند مى‌افتد؛ سپس برون و درونشان نرم و متوجّه ذكر خدا مى‌شود؛ اين هدايت الهى است كه هركس را بخواهد با آن راهنمايى مى‌كند....»
۱۳. «انّا انزَلنا عَلَيكَ الكِتبَ لِلنّاسِ بِالحَقّ فَمَنِ اهتَدى فَلِنَفسِهِ ...؛
ما اين كتاب آسمانى را براى مردم بحق بر تو نازل كرديم؛ هر كس در پرتو آن هدايت شود به نفع خود اوست....»
۱۴. «واتَّبِعوا احسَنَ ما انزِلَ الَيكُم مِن رَبّكُم مِن قَبلِ ان يَأتِيَكُمُ العَذابُ ... • او تَقولَ لَو انَّ اللَّهَ هَدنى لَكُنتُ مِنَ المُتَّقين؛
و از بهترين دستورهايى كه از سوى پروردگارتان بر شما نازل شده پيروى كنيد پيش از آن‌كه عذاب الهى ناگهان به سراغ شما آيد ... يا بگويد: اگر خداوند مرا هدايت مى‌كرد، از
پرهیزگاران بودم.»
۱۵. «هذا بَصرُ لِلنّاسِ وهُدًى ورَحمَةٌ لِقَومٍ يوقِنون؛
اين قرآن و شريعت آسمانى اسباب بينايى مردم و مايه هدايت و رحمت است براى گروهى كه به آن يقين دارند.»
۱۶. «وقالَ الَّذينَ كَفَروا لِلَّذينَ ءامَنوا لَو كانَ خَيرًا ما سَبَقونا الَيهِ واذ لَم يَهتَدوا بِهِ فَسَيَقولونَ هذا افكٌ قَديم؛
كافران درباره مؤمنان چنين گفتند: اگر
اسلام چيز خوبى بود، هرگز آنها در پذيرش آن بر ما پيشى نمى‌گرفتند.» و چون خودشان بوسيله آن هدايت نشدند مى‌گويند: اين يك
دروغ و افسانه‌اى قديمى است.»
قرآن، كتاب هدايت براى
مؤمنان:
۱. «قُل مَن كانَ عَدُوًّا لِجِبريلَ فَانَّهُ نَزَّلَهُ عَلى قَلبِكَ بِاذنِ اللَّهِ ... وهُدًى وبُشرى لِلمُؤمِنين؛
بگو: كسى كه دشمن
جبرئیل باشد دشمن خداست؛ چرا كه او به فرمان خدا، قرآن را بر قلب تو نازل كرده است؛ ... و هدايت و بشارت است براى مؤمنان.»
۲. «وما انزَلنا عَلَيكَ الكِتبَ الّا لِتُبَيّنَ لَهُمُ الَّذِى اختَلَفوا فيهِ وهُدًى ورَحمَةً لِقَومٍ يُؤمِنون؛
ما اين كتاب را بر تو نازل نكرديم مگر براى اين‌كه آنچه را در آن اختلاف كرده‌اند، براى آنها روشن كنى؛ و (اين قرآن) مايه هدايت و رحمت است براى قومى كه ايمان مى‌آورند.»
۳. «ولَو جَعَلنهُ قُرءانًا اعجَميًّا لَقالوا لَولا فُصّلَت ءايتُهُ ءاعجَمىٌّ وعَرَبىٌّ قُل هُوَ لِلَّذينَ ءامَنُوا هُدًى ...؛
اگر آن را قرآنى عجمى قرار مى‌داديم به يقين مى‌گفتند: چرا آياتش به روشنى بيان نشده؟! قرآن عجمى از پيغمبرى عربى؟! بگو: اين كتاب براى كسانى كه ايمان آورده‌اند هدايت و شفاست....»
۴. «هذا هُدًى والَّذينَ كَفَروا بِايتِ رَبّهِم لَهُم عَذابٌ مِن رِجزٍ اليم؛
اين قرآن مايه هدايت است؛ و كسانى كه به آيات پروردگارشان كافر شدند، عذابى سخت و دردناك دارند!»
هدايت مؤمنان به وسيله قرآن، بارزترين نمود لطف و
رحمت الهی بر آنان:
۱. «ولَقَد جِئنهُم بِكِتبٍ فَصَّلنهُ عَلى عِلمٍ هُدًى ورَحمَةً لِقَومٍ يُؤمِنون؛
ما كتابى براى آنها آورديم كه اسرار و رموز آن را با آگاهى شرح داديم؛ كتابى كه مايه هدايت و رحمت براى گروهى است كه ايمان مى‌آورند.»
۲. «انَّ هذَا القُرءانَ يَقُصُ ... • وانَّه لَهُدًى ورَحمَةٌ لِلمُؤمِنين؛
اين قرآن بيان مى‌كند ... و مايه هدايت و رحمت براى مؤمنان است.»
جنّیان، معتقد به هدايتگرى قرآن به سوى رشد و
کمال:
«قُل اوحِىَ الَىَّ انَّهُ استَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الجِنّ فَقالوا انّا سَمِعنا قُرءانًا عَجَبا • يَهدى الَى الرُّشدِ فَامَنّا بِهِ ولَن نُشرِكَ بِرَبّنا احَدا؛
بگو: به من وحى شده است كه جمعى از جنّ به سخنانم گوش فرا داده‌اند، سپس گفته‌اند: ما قرآن عجيبى شنيده‌ايم، كه به راه راست هدايت مى‌كند، پس ما به آن ايمان آورده‌ايم و هرگز كسى را همتاى پروردگارمان قرار نمى‌دهيم.»
قرآن، كتاب هدايت و راهنماى
اهل تقوا به مراحل والاى آن:
۱. «ذلِكَ الكِتبُ لارَيبَ فيهِ هُدًى لِلمُتَّقين؛
اين كتاب با عظمتى است كه هيچگونه شكى در آن نيست و مايه هدايت پرهيزكاران است.»
۲. «هذا بَيانٌ لِلنّاسِ وهُدًى ومَوعِظَةٌ لِلمُتَّقين؛
اين، بيان و هشدارى است براى عموم مردم؛ و هدايت و اندرزى است براى پرهيزگاران.»
ابزار هدایتی قرآن عبارتند از:
آیات ناسخ و تبديل شده در قرآن، وسيله‌اى براى هدايت
مسلمانان:
«واذا بَدَّلنا ءايَةً مَكانَ ءايَةٍ واللَّهُ اعلَمُ بِما يُنَزّلُ قالوا انَّما انتَ مُفتَرٍ بَل اكثَرُهُم لا يَعلَمون • قُل نَزَّلَهُ روحُ القُدُسِ مِن رَبّكَ بِالحَقّ لِيُثَبّتَ الَّذينَ ءامَنوا وهُدًى وبُشرى لِلمُسلِمين؛
و هنگامى كه آيه‌اى را به آيه ديگر مبدّل كنيم و حكمى را
نسخ نماييم- و خدا بهتر مى‌داند چه حكمى را نازل كند- آنها مى‌گويند: تو بر خدا
افترا مى‌بندى! امّا اكثر آنها حقيقت را نمى‌دانند. بگو:
روح القدس آن را از جانب پروردگارت بحق نازل كرده، تا افراد با ايمان را ثابت‌قدم گرداند؛ و هدايت و بشارتى باشد براى عموم مسلمانان.»
خداوند، هدايتگر مردم از طريق نزول آيات روشنگر قرآن:
«لَقَد انزَلنا ءايتٍ مُبَيّنتٍ واللَّهُ يَهدى مَن يَشاءُ الى صِرطٍ مُستَقيم؛
ما آيات روشنگرى نازل كرديم؛ و خدا هر كه را بخواهد و شايسته باشد به راه راست هدايت مى‌كند.»
تلاوت قرآن، ابزار و وسيله‌اى براى هدايت:
۱. «ومِن حَيثُ خَرَجتَ فَوَلّ وجهَكَ شَطرَ المَسجِدِ الحَرامِ وحَيثُ ما كُنتُم فَوَلّوا وُجوهَكُم شَطرَهُ لِئَلّا يَكونَ لِلنّاسِ عَلَيكُم حُجَّةٌ الَّا الَّذينَ ظَلَموا مِنهُم فَلا تَخشَوهُم واخشَونى ولِاتِمَّ نِعمَتى عَلَيكُم ولَعَلَّكُم تَهتَدون • كَما ارسَلنا فيكُم رَسولًا مِنكُم يَتلوا عَلَيكُم ءايتِنا ويُزَكّيكُم ويُعَلّمُكُمُ الكِتبَ والحِكمَةَ ويُعَلّمُكُم ما لَم تَكونوا تَعلَمون؛
و از هر سو خارج شدى، روى خود را به جانب مسجدالحرام كن. و هر جا بوديد، روى خود را به سوى آن كنيد؛ تا مردم، دليلى بر ضدّ شما نداشته باشند؛ مگر آنها كه ستمكار و لجوج هستند. از آنها نترسيد؛ و از من بترسيد! و بدانيد اين تغيير قبله، بخاطر آن بود كه نعمت خود را بر شما تمام كنم، شايد هدايت شويد. همان گونه كه براى هدايت شما پيامبرى از خودتان در ميان شما فرستاديم؛ تا آيات ما را بر شما بخواند؛ و شما را پاكيزه سازد؛ و به شما، كتاب و حكمت بياموزد؛ و آنچه را نمى‌دانستيد، به شما ياد دهد.»
۲. «لَقَد مَنَّ اللَّهُ عَلَى المُؤمِنينَ اذ بَعَثَ فيهِم رَسولًا مِن انفُسِهِم يَتلوا عَلَيهِم ءايتِهِ ويُزَكّيهِم ويُعَلّمُهُمُ الكِتبَ والحِكمَةَ وان كانوا مِن قَبلُ لَفى ضَللٍ مُبين؛
خداوند بر مؤمنان نعمت بزرگى بخشيد، هنگامى كه در ميان آنها، پيامبرى از خودشان برانگيخت؛ تا آيات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاكيزه سازد و كتاب و حكمت بياموزد؛ هر چند پيش از آن، در گمراهى آشكارى بودند.»
۳. «وان اتلُوا القُرءانَ فَمَنِ اهتَدى فَانَّما يَهتَدى لِنَفسِهِ ومَن ضَلَّ فَقُل انَّما انا مِنَ المُنذِرين؛
و مأمورم قرآن را براى همگان تلاوت كنم، هركس هدايت شود به سود خود هدايت شده؛ و هر كس گمراه گردد بگو: من فقط از بيم‌دهندگانم!»
۴. «تِلكَ ءايتُ الكِتبِ الحَكيم • هُدًى ورَحمَةً لِلمُحسِنين • واذا تُتلى عَلَيهِ ءايتُنا ولّى مُستَكبِرًا كَان لَم يَسمَعها كَانَّ فى اذُنَيهِ وَقرًا فَبَشّرهُ بِعَذابٍ اليم؛
اين آيات كتاب حكيم است (كتابى پرمحتوا و استوار)! مايه هدايت و رحمت براى نيكوكاران است. و هنگامى كه آيات ما بر او خوانده شود، با تكبر روى برمى‌گرداند، چنانچه گويى آن را نشنيده است؛ گويا اصلًا گوشهايش سنگين است؛ او را به عذابى دردناك بشارت ده!»
۵. «هُوَ الَّذى بَعَثَ فِى الامّيّينَ رَسولًا مِنهُم يَتلوا عَلَيهِم ءايتِهِ ويُزَكّيهِم ويُعَلّمُهُمُ الكِتبَ والحِكمَةَ وان كانوا مِن قَبلُ لَفى ضَللٍ مُبين؛
او كسى است كه در ميان جمعيّت درس نخوانده پيامبرى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها بخواند و آنها را
تزکیه كند و به آنان كتاب قرآن و حكمت بياموزد، هرچند پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.»
تلاوت قرآن، زمينه هدايت انسان از
گمراهی به
نور:
«رَسولًا يَتلوا عَلَيكُم ءايتِ اللَّهِ مُبَيّنتٍ لِيُخرِجَ الَّذينَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصلِحتِ مِنَ الظُّلُمتِ الَى النّورِ ومَن يُؤمِن بِاللَّهِ ويَعمَل صلِحًا يُدخِلهُ جَنتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الانهرُ خلِدينَ فيها ابَدًا قَد احسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزقا؛
پيامبرى به سوى شما فرستاده كه آيات روشن خدا را بر شما تلاوت مى‌كند تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، از تاريكيها به سوى نور خارج سازد. و هر كس به خدا ايمان آورده و اعمال صالح انجام دهد، او را در باغهايى بهشتى وارد مى‌كند كه از پاى درختانش نهرها جارى است، جاودانه در آن مى‌مانند، و خداوند روزىِ نيكويى براى او قرار داده است.»
قرآن، كتاب هدايت به سوى
حق و
صراط مستقیم:
۱. «ياهلَ الكِتبِ قَد جاءَكُم رَسولُنا يُبَيّنُ لَكُم كَثيرًا مِمّا كُنتُم تُخفونَ مِنَ الكِتبِ ويَعفوا عَن كَثيرٍ قَد جاءَكُم مِنَ اللَّهِ نورٌ وكِتبٌ مُبين • يَهدى بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضونَهُ سُبُلَ السَّلمِ ويُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُمتِ الَى النُّورِ بِاذنِهِ ويَهديهِم الى صِرطٍ مُستَقيم؛
اى اهل كتاب! فرستاده ما، به سوى شما آمد، در حالى كه بسيارى از حقايق كتاب آسمانى را كه شما كتمان مى‌كرديد روشن مى‌سازد؛ و از بسيارى از آن، كه در اين زمان مصلحت نيست، صرف نظر مى‌نمايد. آرى، از طرف خدا، نور و كتاب روشنگرى به سوى شما آمد. خداوند به بركت آن، كسانى را كه از رضاى او پيروى كنند، به راههاى سلامت و
امنیت، هدايت مى‌كند؛ و به فرمانش، آنان را از ظلمت‌ها خارج ساخته به سوى نور مى‌برد؛ و آنها را به سوى راه راست، هدايت مى‌نمايد.»
۲. «الر كِتبٌ انزَلنهُ الَيكَ لِتُخرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُمتِ الَى النّورِ بِاذنِ رَبّهِم الى صِرطِ العَزيزِ الحَميد؛
الر، اين كتابى است كه بر تو نازل كرديم، تا مردم را از تاريكيها ى
شرک و
ظلم و
جهل به سوى روشنايى ايمان و عدل و آگاهى، به خواست پروردگارشان بيرون آورى و، به سوى راه خداوند توانا و ستوده (هدايت كنى)»
۳. «لَقَد انزَلنا ءايتٍ مُبَيّنتٍ واللَّهُ يَهدى مَن يَشاءُ الى صِرطٍ مُستَقيم؛
ما آيات روشنگرى نازل كرديم؛ و خدا هر كه را بخواهد و شايسته باشد به راه راست هدايت مى‌كند.»
۴. «واذ صَرَفنا الَيكَ نَفَرًا مِنَ الجِنّ يَستَمِعونَ القُرءانَ فَلَمّا حَضَروهُ قالوا انصِتوا فَلَمّا قُضِىَ ولَوا الى قَومِهِم مُنذِرين • قالوا يقَومَنا انّا سَمِعنا كِتبًا انزِلَ مِن بَعدِ موسى ... يَهدى الَى الحَقّ والى طَريقٍ مُستَقيم؛
(به ياد آور) هنگامى كه گروهى از
جنّ را به سوى تو متوجه ساختيم كه قرآن را بشنوند؛ وقتى حضور يافتند به يكديگر گفتند: خاموش باشيد (و گوش فرا دهيد.) و هنگامى كه پايان گرفت، به سوى قوم خود باز گشتند و آنها را انذار مى‌كردند. گفتند: اى قوم ما! به يقين ما كتابى را شنيديم كه بعد از موسى نازل شده، هماهنگ با نشانه‌هاى كتابهاى پيش از آن، كه به سوى حق و راه راست هدايت مى‌كند.» مراد از «كتاباً» قرآن است.
قرآن، هدايتگر انسانها به خلل ناپذيرترين و استوارترين راهها:
«انَّ هذا القُرءانَ يَهدى لِلَّتى هِىَ اقوَمُ ...؛
اين قرآن، به راهى كه استوارترين راههاست....»
قرآن، وسيله‌اى براى خروج
انسان از تاريكيهاى ضلالت به
روشنایی هدايت:
۱. «ياهلَ الكِتبِ ... قَد جاءَكُم مِنَ اللَّهِ نورٌ وكِتبٌ مُبين • يَهدى بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضونَهُ سُبُلَ السَّلمِ ويُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُمتِ الَى النُّورِ بِاذنِهِ ويَهديهِم الى صِرطٍ مُستَقيم؛
اى اهل كتاب! ... آرى، از طرف خدا، نور و كتاب روشنگرى به سوى شما آمد. خداوند به بركت آن، كسانى را كه از رضاى او پيروى كنند، به راههاى سلامت و امنيت، هدايت مى‌كند؛ و به فرمانش، آنان را از ظلمت‌ها خارج ساخته به سوى نور مى‌برد؛ و آنها را به سوى راه راست، هدايت مى‌نمايد.»
۲. «هُوَ الَّذى يُنَزّلُ عَلى عَبدِهِ ءايتٍ بَيّنتٍ لِيُخرِجَكُم مِنَ الظُّلُمتِ الَى النّورِ وانَّ اللَّهَ بِكُم لَرَءوفٌ رَحيم؛
و كسى است كه آيات روشنى بر بنده‌اش نازل مى‌كند تا شما را از تاريكيها به سوى نور خارج كند؛ و خداوند نسبت به شما رئوف و مهربان است.»
۳. «... قَد انزَلَ اللَّهُ الَيكُم ذِكرا • رَسولًا يَتلوا عَلَيكُم ءايتِ اللَّهِ مُبَيّنتٍ لِيُخرِجَ الَّذينَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصلِحتِ مِنَ الظُّلُمتِ الَى النّورِ ...؛
... به يقين خداوند چيزى كه مايه تذكر است بر شما نازل كرده؛ پيامبرى به سوى شما فرستاده كه آيات روشن خدا را بر شما تلاوت مى‌كند تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، از تاريكيها به سوى نور خارج سازد....»
ابزار هدایت (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۳، ص۵۳، برگرفته از مقاله «ابزار هدایت (قرآن)».
