هباء (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَباء (به فتحهاء و باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای غبار است.
هَباء به معنای غبار است.
این لفظ دو بار بیشتر در
کلام اللّه نیامده است:
۱.
(وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا) «کوبیده شود کوهها بطور کامل.»
(فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا) «و غبار پراکنده گردد.»
۲.
(وَ قَدِمْنا اِلی ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً) (و ما به سراغ اعمالی که انجام دادهاند میرویم، و همه را همچون غباری پراکنده در هوا قرار میدهیم.)
آیه راجع به
حبط اعمال کفّار در
آخرت است یعنی: میآئیم بآنچه کردهاند و آنرا غبار پراکنده گردانیم نظیر
(اَعْمالُهُمْ کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عاصِفٍ) (عمالشان همچون خاکستری است در برابر وزش تند باد در یک روز طوفانی؛ ...) .
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هباء»، ج۷، ص۱۳۷.