• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نقش اقرار در فصل خصومت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



هرگاه در دعوایی مدعی علیه به آنچه مورد ادعا است اقرار کند؛ دعوی خود به خود خاتمه یافته و مقر ملزم به اقرار خود خواهد بود.



در این مورد به نظر می‌رسد که عمل دادرس ، قضایی نباشد. در این زمینه سرخسی نیز چنین می‌گوید: «الاقرار لیس میزانا للفصل، المقر بنفس اقراره یرفع الخصومة».
[۱] مبسوط، سرخسی، ج۱۷، ص۱۸۵.



مؤید این مطلب عموم روایت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم است که می‌فرمایند: «انما اقضی بینکم بالبینات و الایمان» با این توضیح که اقرار خود به خود رافع خصومت است؛ و با وجود اقرار خصومت خود به خود مرتفع می‌گردد و نیازی دیگر به اثبات نمی‌باشد.


بنابراین اقرار یکی از ادله اثبات محسوب نیست و با خروج اقرار از ادله اثبات دعوی این روایت به صورت حقیقی باقی می‌ماند، درحالی که اگر اقرار همانند بینه و سوگند یکی از ادله اثبات بود، لازم بود که حصر روایت نبوی شکسته و اقرار بر آن افزوده شود.


۱. مبسوط، سرخسی، ج۱۷، ص۱۸۵.
۲. وسایل الشیعة، ج۱۸، ص۱۶۹.    



قواعد فقه، ج۳، ص۱۴۹، برگرفته از مقاله «نقش اقرار در فصل خصومت».    



جعبه ابزار