• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نعمت (اسماء و صفات قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



یکی از اوصاف قرآن نعمت است.



«نعمت» در لغت یعنی آن چه خدا به انسان داده است. خداوند در آیه ۱۱ سوره ضحی می‌فرماید:«وَاَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ.»


برخی از مفسران گفته‌اند مراد از نعمت در آیه فوق، چیزهایی است که خداوند به بشر ارزانی داشته است؛ چه نعمت‌های ظاهری و چه نعمت‌های معنوی. انسان باید برای نعمت‌های ظاهری و معنوی، زبان شکر و سپاس داشته باشد و در عمل، بذل و بخشش و انفاق کند.
برخی دیگر از مفسّران گفته‌اند مراد از نعمت، تنها نعمت معنوی ؛ یعنی قرآن و نبوت است که پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله موظف به ابلاغ و اظهار و بازگو کردن آن بود. بنابراین نظر، از آیه ۱۱ سوره ضحی استفاده می‌شود که «نعمت» یکی از نام‌ها و صفات قرآن کریم است.
[۳] رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۳۲.



۱. سوره ضحی/۹۳، آیه۱۱.    
۲. ضحی/سوره۹۳، آیه۱۱.    
۳. رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۳۲.
۴. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۸۴.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۱۰۸.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۳۸۶.    
۷. فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۳۱، ص۲۰۱.    
۸. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۳۱۱.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «نعمت (قرآن)».    



جعبه ابزار