• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نسبت ارسالی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نسبت إرسالی به نسبت حاکی از درخواست ایجاد فعل در خارج اطلاق می‌شود.



نسبت ارسالی، مقابل نسبت زجری بوده و عبارت است از نوعی نسبت انشایی موجود در اوامر، که همان موضوع له صیغه امر است که بر ایجاد نسبت بین فاعل و حدث در خارج دلالت می‌کند؛ برای مثال، در جمله «اذهب» متکلم از مخاطب می‌خواهد ذهاب از او حادث گردد؛ یعنی نسبتی که بین ذهاب(حدث) و مخاطب(فاعل) است ایجاد شود؛ بنابراین، متکلم به کمک امر(اذهب) مخاطب را به سوی ایجاد این نسبت در خارج روانه نموده و از او می‌خواهد ذهاب را در خارج محقق نماید.
[۳] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۱۴۴.



۱. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۹۵ ۹۴.    
۲. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۹۵.    
۳. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۱۴۴.
۴. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۱، ص۱۷۸ ۱۷۷.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۲۲، برگرفته از مقاله «نسبت إرسالی».    

رده‌های این صفحه : نسبت انشایی‌




جعبه ابزار