• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مکث (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَکْث (به فتح میم و سکون کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای توقف کردن و اقامت کردن است و مُکْث (به ضم میم و سکون کاف) به معنای تدريج، انتظار و تأنّى است.



مَكْث‌ به معنای ماندن، توقف و اقامت است. راغب ثبات مع الانتظار گفته است‌.


(فَمَكَثَ‌ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقالَ أَحَطْتُ بِما لَمْ تُحِطْ بِهِ‌) «هدهد كمى درنگ كرد پس آمد و گفت: دانستم آنچه را كه ندانسته‌اى.»
(فَقالَ لِأَهْلِهِ‌ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ ناراً) «به اهلش گفت درنگ كنيد من آتشی ديدم.» معنى انتظار در «امْكُثُوا» كاملا روشن است.
(وَ أَمَّا ما يَنْفَعُ النَّاسَ‌ فَيَمْكُثُ‌ فِي الْأَرْضِ‌) «امّا آنچه به مردم مفيد است در زمین مى‌ماند.» اين ظاهرا از آن جهت است كه مردم در حفظ و نگهدارى چيز مفيد می‌كوشند. به نظر می‌آيد منظور آن است كه اشياء مفيد و حق قابل بقا است همين طور است دين حقّ و غيره.
(أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً • ماكِثِينَ‌ فِيهِ أَبَداً) (كه پاداش نيكويى براى آنها است؛ همان بهشت برين كه جاودانه در آن خواهند ماند.) ضمير «فِيهِ» به اجر راجع است يعنى در آن مزد و بهشت ماندگاراند.
(وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‌ مُكْثٍ‌ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزِيلًا) مُكْث‌ (بر وزن قفل) به معنى تدريج، انتظار و تأنّى است. یعنی «قرآن را به تدريج نازل كرديم تا آن را بر مردم به تدريج و تأنّى بخوانى و بر حسب احتياج و مقتضى آن را نازل كرديم.»


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۶۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۷۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، تفسیر مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۶۴.    
۴. راغب اصفهانی، حسن، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۷۲.    
۵. نمل/سوره۲۷، آیه۲۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۵۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۵۰۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۴۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۹۷.    
۱۰. طه/سوره۲۰، آیه۱۰.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۳۷.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۹۰.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۹.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۲.    
۱۵. رعد/سوره۱۳، آیه۱۷.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۳۷.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۶۱.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۴۱.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۴۷.    
۲۰. کهف/سوره۱۸، آیات۲-۳.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۹۳.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۲۳۸.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۳۲۹.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۹۴.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۸.    
۲۶. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۰۶.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۲۲۰.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۳۰۵.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۸۷.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۲۲۷.    



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مکث»، ج۶، ص۲۶۴.    






جعبه ابزار