مناجات الشاکرین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مناجات الشاکرین یا مناجات شکرگزاران، از
مناجات‌های پانزده گانه است که از
امام سجاد (ع) نقل شده و عوامل غفلت از
شکرگزاری نعمت‌های خدا، عجز از شکرگزاری و نیز کوتاهی بندگان در قدردانی و شکر آن‌ها از موضوعات این مناجات می باشد و حضرت نعمت های مادی و معنوی را نام می برد.
مناجات الشاکرین از
امام سجاد (ع) نقل شده و در
صحیفه سجادیه ،
بحارالانوار و
مفاتیح الجنان آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز شنبه تعیین کرده است.
• معرفی عوامل غفلت از
شکرگزاری از نعمت‌های
خدا: پی در پی آمدن، ریزش و جوشش مدام و غیر قابل شمارش بودن نعمت‌ها؛
• بیان عجز از شکرگزاری و نیز کوتاهی در قدردانی و شکر آن‌ها؛
• اشاره به پناه آوردن امیدواران به ساحت پروردگار و آستان مهر و رأفت الهی؛
• بیان برخی از نعمت‌های معنوی؛
• تشبیه نور
ایمان، به جامه و زیورهایی برای انسان؛
• تشبیه احسان‌های خداوند، به تاجی بر سر انسان؛
• بیان بی شمار بودن نمعمت‌های خداوند، حتی از تصور و فهم انسان؛
• بیان اینکه هر شکر نعمتی، خودش نعمتی است از جانب خداوند که شکرش لازم است.
• مصباح یزدی، محمد تقی، سجاده‌های سلوک شرح مناجات‌های حضرت سجاد (ع)، انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، قم، ۱۳۹۰ش.
• مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
• قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، نشر مشعر، قم، ۱۳۸۷ش.
