مطلق و مقید متحد السبب

مطلق و مقید متحد السبب به مطلق و مقیّد یکسان به لحاظ سبب حکم اطلاق می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

مطلق و مقید متحد السبب، آن است که سبب حکم در مطلق و مقید یکسان می‌باشد، خواه جهت حکم یا کیفیت آن ( ایجاب و سلب ) یکسان باشد یا نباشد؛ مثل این که گفته شود: «اکرم عالما لعلمه و اکرم عالما فقیرا لعلمه»، یا: «اطعم عالما لعلمه و اطعم عالما فقیرا لعلمه» و یا: «ان ظاهرت فاعتق رقبة و ان ظاهرت فاعتق رقبة مومنة». در دو مثال اول، سبب حکم «علم» و در مثال سوم «ظهار» است.
در صورتی که مطلق و مقید متحدالسبب باشد مطلق بر مقید حمل می‌شود، مگر این که هر دو سالبه باشند که به هر دو عمل می‌شود.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ معالم الدین و ملاذ المجتهدین، صاحب معالم، حسن بن زین الدین، ص۱۵۱.
۲.	↑ المحصول فی علم اصول الفقه، فخر رازی، محمد بن عمر، ج۳، ص۱۴۲.
۳.	↑ الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، اصفهانی، محمد حسین، ص۱۶۹.
۴.	↑ اصول فقه، رشاد، محمد، ص۱۷۳.
۵.	↑ اصول الاستنباط، حیدری، علی نقی، ص۱۶۹.
۶.	↑ تحریرات فی الاصول، خمینی، مصطفی، ج۵، ص۱۱۵.

۳ - منبع