مطلق شمولی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لفظ شامل همه افراد طبیعت به کمک
مقدمات حکمت را مطلق شمولی گویند.
مطلق شمولی، در جایی است که لفظ بر مفهومی
دلالت می‌کند که آن مفهوم به طور مستوعب، تمام افراد طبیعت را به کمک مقدمات حکمت به طور جداگانه و مستقل در بر می‌گیرد؛ برای مثال، عبارت: «لاتکرم الفاسق»،
حکم شامل تمام افراد فاسق می‌شود.
فرق بین عام و مطلق شمولی این است که عموم عام، از
دلیل لفظی به دست می‌آید، مانند: «کل»؛ بر خلاف مطلق شمولی که عموم مطلق از جریان مقدمات حکمت و به واسطه تعلق حکم به
جنس و
ماهیت به دست می‌آید.
میان مطلق شمولی با
عام شمولی در مقام ثبوت تفاوتی نیست، بلکه فرق میان آنها در مقام اثبات است، زیرا برای هریک، الفاظ مختصی وجود دارد.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «مطلق شمولی».
