• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طعم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





طَعْم (به فتح طاء و کسر عین) از واژگان نهج البلاغه به معنای طعام خوردن است. حضرت علی (علیه‌السلام) در هنگام بسته شدن آب بر لشکریانش و توصیف ظالم و ... از این واژه استفاده نموده است.



طَعْم به معنای طعام خوردن آمده است. «طَعِم طَعْماً و طَعاماً: اَکَلَهُ» «طعم» به معنی چشیدن نیز آید. «طَعِم الشَی‌ء طَعماً: ذاقَهُ». «طعام» هم مصدر آمده چنانکه گذشت و هم اسم به معنی طعام و خوراک.


آنگاه که لشگریان معاویه آب را در صفّین بر آن حضرت و اصحابش بستند، آن بزرگوار به یارانش چنین فرمود: «قَدِ اسْتَطْعَمُوكُمُ الْقِتَالَ، فَأَقِرُّوا عَلَى مَذَلَّة، وَتَأْخِيرِ مَحَلَّة، أَوْ رَوُّوا السُّيُوفَ مِنَ الدِّمَاءِ تَرْوَوْا مِنَ الْمَاءِ» (سپاه معاويه با اين عمل (بستن آب بر شما) شما را به پيكار دعوت كرده است؛ اكنون بر سر دو راهى هستيد: يا به ذلّت و خوارى بر جاى خود بنشيند، و يا شمشيرها را از خون (آن جبّاران سنگدل) سيراب سازيد.) (شرح‌های خطبه: )
طعم به معنی مزه مثل شوری و شیرینی نیز آید، درباره غصب خلافت فرموده: «وَصَبَرْتُ عَلَى أَخْذِ الكَظَمِ، وَعَلىْ أَمَرَّ مِنْ طَعْمِ العَلْقَمِ.» «صبر کردم بر گرفتن خلق (اختناق) و بر چیزی تلخ‌تر از مزه حنظل (شرح‌های خطبه: )

۲.۱ - استطعام

استطعام به معنای طعام خواستن است یعنی خواسته‌اند که جنگ را طعام آنها کنید، معنی کلام در «روی» گذشت.

۲.۲ - طُعْم

«طعم» (مثل قفل) به معنای طعام است.
«اكْتَفَى مِنْ دُنْيَاهُ بِطِمْرَيْهِ، وَمِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَيْهِ» (و از غذاها به دو قرص نان اكتفا كرده است.) (شرح‌های خطبه: ) «یعنی من طعامه»

۲.۳ - مطاعم

«مطاعم» جمع مطعم و آن محل طعام و نیز به معنی طعام است.
درباره ظالم فرموده: «وَسَيَنْتَقِمُ اللهُ مِمَّنْ ظَلَمَ،... مِنْ مَطَاعِمِ الْعَلْقَمِ» «خداوند به زودی از ظالم انتقام می‌گیرد،... از طعام‌های حنظل.» (شرح‌های خطبه: )

۲.۴ - مطاعمه

مطاعمه و تطاعم آن است که مثلا کبوتر منقار خود را در دهان ماده‌اش داخل کند: «اطعم و تطاعم الحمام: ادخل فمه فی فم انثاه»
درباره طاووس و کلاغ فرموده: «وَلَوْ كَانَ كَزَعْمِ مَنْ يَزْعُمُ أَنَّهُ يُلْقِحُ دَمْعَة تَسْفَحُهَا مَدَامِعُهُ... لَمَا كَانَ ذلِكَ بَأَعْجَبَ مِنْ مُطَاعَمَةِ الْغُرَابِ» یعنی اگر این صحیح باشد که طاووس ماده خود را باردار می‌کند با اشکی که محل‌های اشک او می‌ریزد، این از مطاعمه کلاغ عجیب نخواهد بود، گویند: کلاغ نطفه خود را از شکم به دهان می‌آورد و با منقار در دهان ماده خود می‌نهد. (شرح‌های خطبه: )
محمد عبده گوید تشبیه در عدم صحت و در هر دو «گمانی و خیالی» بودن است علتش آن است که کلاغ جفت‌گیری خود را پنهان می‌دارد تا جائی‌که مثل زده و گفته‌اند: «اَخفی مِن سَفادِ الغُراب».

۲.۵ - طعمه

«طعمه» (مثل لقمه) به معنای خوردنی و روزی (رزق)است.
«اسْتَوْفَى طُعْمَتَهُ» یعنی روزیش را تمام کرد. (شرح‌های خطبه: )


موارد زیادی از این ماده بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۷۵.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۱۰۶.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۳۷۴.    
۴. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۱۰۶.    
۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۱۱، خطبه ۵۱.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۹۶، خطبه ۵۱.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۸، خطبه ۵۱.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۱۱.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۸۹.    
۱۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۹۰.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۲، ص۵۷۴.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۴، ص۳۰۲.    
۱۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۳، ص۲۴۴.    
۱۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۶، خطبه ۲۶.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۱، ص۶۳، خطبه ۲۶.    
۱۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۶۸، خطبه ۲۶.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۳.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۶.    
۱۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۷.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۲، ص۱۱۶.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۳، ص۳۶۷.    
۲۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۲، ص۲۰.    
۲۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۷۶، نامه ۴۵.    
۲۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۷۹،.    
۲۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۷، نامه ۴۵.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۵۱.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۶۷.    
۲۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۷۱.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۱۸۶.    
۳۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۹۳.    
۳۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۶، ص۲۰۷.    
۳۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۳۴۲، خطبه ۱۵۸.    
۳۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۶۹، خطبه ۱۵۳.    
۳۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۲۳، خطبه ۱۵۸.    
۳۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۴۱.    
۳۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۹۹.    
۳۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۰۰.    
۳۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۶، ص۱۹۵.    
۳۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۳۳۸.    
۴۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۲۱۸.    
۴۱. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۳۷۴.    
۴۲. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۱۷، ص۴۴۰.    
۴۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۳۶۴، خطبه ۱۶۵.    
۴۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۸۸، خطبه ۱۶۳.    
۴۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۳۷، خطبه ۱۶۵.    
۴۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۶۳.    
۴۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج، ص.    
۴۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۶۳.    
۴۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۶، ص۳۷۱.    
۵۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۵۵.    
۵۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۲۷۰.    
۵۲. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۸۹.    
۵۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۰۹، خطبه ۱۸۲.    
۵۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۱۲۸، خطبه ۱۷۰.    
۵۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص، خطبه ۱۸۱.    
۵۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۰۷.    
۵۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۰۰.    
۵۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۱۰.    
۵۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۶۰.    
۶۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۳۲۹.    
۶۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۹۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طعم»، ج۲، ص۶۷۵.    






جعبه ابزار