• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ضرع (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ضَرْع (به فتح ضاد و سکون راء) و تَضَرُّع (به فتح تاء و ضاد و ضم راء) از واژگان نهج البلاغه به معنای تذلّل و ضعف است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: ضَرْع (به فتح ضاد) به معنای پستان حیوان و مُضارَعَة (به ضم میم و فتح راء و عین) به معنای مشابهت. حضرت علی (علیه‌السلام) در نهی از سازش‌کاری و بی‌طرف بودن در فتنه و ... از این واژه استفاده نموده است.



تَضَرُّع به معنای تذلّل آمده است. «التّضَرُّعُ إلى الله: التّخَشُّع»
در قاموس به معنای خضوع تذّلل و استطانت و همچنین به معنای ضعف نیز آمده است.
ضَرْع به معنای پستان حیوان آمده است.
مُضارَعَة به معنای مشابهت آمده است.


• امام (صلوات‌الله‌علیه) در نهی از سازش‌کاری فرموده است:«لاَ يُقِيمُ أَمْرَ اللهِ سُبْحَانَهُ إلاَّ مَنْ لاَ يُصَانِعُ، وَلاَ يُضَارِعُ، وَلاَ يَتَّبِعُ الْمَطَامِعَ» «امر خدای سبحان را بر پا نمی‌دارد مگر آن‌که سازش‌کاری نمی‌کند، در کارش به کار اهل باطل خود را شبیه نمی‌نماید و تابع مطامع دنیا نیست.»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در ملامت یاران فرموده است:«أَضْرَعَ اللهُ خُدُودَكُمْ» «خداوند چهره‌هایتان را ذلیل کند.»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه به شریح بن حارث فرموده است:«وَالدُّخُولِ فِي ذُلِّ الطَّلَبِ وَالضَّرَاعَةِ» «دخول در ذلّت دنیاپرستی و بدبختى»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره بی‌طرف بودن در فتنه فرموده است:«كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ، لاَ ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ، وَلاَ ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ.» «در فتنه‌ها که هر دو طرف ناحق است مانند بچه دوساله ناقه باش نه پشتی دارد که سوار شده باشد و نه پستانی که دوشیده شود.»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خلیفه اول و دوم فرموده است:
«لَشَدَّ مَا تَشَطَّرَا ضَرْعَيْهَا» (اوه چه عجيب هر دو از خلافت به نوبت بهره‌گيرى كردند.)


این ماده هشت بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۶۰.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۳۶۴.    
۳. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۱، ص۲۷۰.    
۴. فیروز آبادی، مجد الدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۵۶.    
۵. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۱، ص۲۷۰.    
۶. جمعی از مؤلفان، المعجم الوسیط، ج۱، ۵۳۹.    
۷. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۱، ص۲۷۰.    
۸. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۹۷، حکمت ۱۰۵.    
۹. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۷۶، حکمت ۱۱۰.    
۱۰. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۸، حکمت ۱۱۰.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۲۷۴.    
۱۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۲۹، خطبه ۶۸.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۱۱۴، خطبه ۶۷.    
۱۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۹، خطبه ۶۹.    
۱۵. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۶، ص۱۰۲.    
۱۶. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۸۵، نامه ۳.    
۱۷. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۶، نامه ۳.    
۱۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۶۵، نامه ۳.    
۱۹. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۴، ص۲۸.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۶۹، نامه ۳.    
۲۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۶۹، حکمت ۱.    
۲۲. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۵۲، حکمت ۱.    
۲۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۶۹، حکمت ۱.    
۲۴. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۸۲.    
۲۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۲، خطبه ۳.    
۲۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۲۸، خطبه ۳.    
۲۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸، خطبه ۳.    
۲۸. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱، ص۱۶۲.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۹، نامه ۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ضرع»، ج۲، ص۶۶۰.    






جعبه ابزار