• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَشْحُون (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَشْحُون:(الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ)
«مَشْحُون» از مادّه‌ «شحن» (بر وزن صحن) به معناى پر كردن است؛ و گاه به معناى مجهز ساختن، نيز آمده. «شحناء» به عداوتى گفته مى‌شود كه تمام وجود انسان را پر كند. و منظور در اين‌جا اين است كه، آن كشتى مملوّ از نفرات و همه وسائل بود و كمبودى نداشت.
و در سوره‌ یس اشاره به اين است كه نه تنها خودشان بر كشتى سوار مى‌شوند، بلكه مال التجاره و وسائل مورد نياز آنها، نيز با آن حمل و نقل مى‌گردد.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با مَشْحُون:

۱.۱ - آیه ۱۱۹ سوره شعراء

(فَاَنْجَیْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ‌ الْمَشْحُونِ‌) (ما، او و كسانى را كه با او بودند، در آن كِشتى كه پُر از انسان و انواع حيوانات بود، رهايى بخشيديم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى او و همراهانش را در سفينه‌اى مشحون يعنى مملو از ايشان و از هر جنبده‌اى يک جفت نجات داديم. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۴۱ سوره یس

(وَ آیَةٌ لَهُمْ اَنَّا حَمَلْنا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ‌ الْمَشْحُونِ‌) (نشانه‌اى ديگر از عظمت پروردگار براى آنان اين است كه ما فرزندانشان را در كشتی‌هايى پر از وسايل و بارها حمل كرديم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه فلک به معناى كشتى است. و كلمه مشحون به معناى مملو است.
اين آیه شریفه آيت ديگرى از آيت‌هاى ربوبيت خدای تعالی را بيان مى‌كند، و آن عبارت است از جريان تدابير او در درياها كه ذريه بشر را در كشتى حمل مى‌كند و كشتى از آنان و از اثاث و كالاى آنان پر مى‌شود، و از يک طرف دريا به طرف ديگر دريا عبور مى‌كنند و دريا را وسيله و راه تجارت و ساير اغراض خود قرار مى‌دهند.
آرى كسى ايشان را در دريا حمل نمى‌كند، و از خطر غرق حفظ نمى‌كند، مگر خداى تعالى، چون تمامى آثار و خواصى كه بشر در سوار شدن به كشتى از آن‌ها استفاده مى‌كند، همه امورى است كه خدا مسخرش كرده، و همه به خلقت خدا منتهى مى‌گردد، علاوه بر اين، اين اسباب اگر به خدا منتهى نشود، هيچ اثر و خاصيتى نخواهد داشت. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۱۹.    
۲. یس/سوره۳۶، آیه۴۱.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۴۷.    
۴. طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۲۷۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۳۱۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۴۱۷.    
۷. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۱۹.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۷۲.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۱۸.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۹۸.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۴۰.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۰۸.    
۱۳. یس/سوره۳۶، آیه۴۱.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۴۳.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۱۳۵.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۹۱.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۱۱.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۶۶.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مَشْحُون»، ص۵۲۹.    






جعبه ابزار