رصّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَصّ (به فتح راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای الصاق و ضمّ اجزاء چيزى در يكديگر است. این واژه فقط یکبار به صورت
مَرْصُوص در
آیه ۶۱ سوره صف به کار رفته است.
رَصّ به معنى الصاق و ضمّ اجزاء چيزى در يكديگر است. قلع و سرب را رصاص گفته‌اند كه اجزائش بهم فشرده‌اند.
(إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُون فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ) مراد از مَرصوص در آيه محكم است چنانكه
راغب گفته
،
مجمع گويد: رصّ محكم كردن بناست و اصل آن از رصاص است گوئى كه با رصاص بنا شده است.
قرآن
مؤمنان را كه در جنگ
استقامت دارند و از هم جدا نمی‌شوند و در راه خدا يک‌دل و يک جهت می‌جنگند به بناى محكمى ريخته از
سرب تشبيه كرده است.
اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رصص»، ج۳، ص۱۰۱.
