محمد بن ابراهیم بن حیون
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن ابراهیم بن حیون (متوفای ۳۰۵ق)، پیشوای حدیث
اهل‌سنت و عالم به علل حدیث در
قرن سوم و چهارم هجری قمری در
اندلس بود.
ابوعبدالله، محمد بن ابراهیم بن حیون، از مردم وادی حجاره
اندلس بود. به مشرق سفر کرد و مدت پانزده سال سرزمین‌های شرقی را درنوردید و در
صنعاء،
مکه و
بغداد حدیث شنید و با گروهی از پیروان و یاران
احمد بن حنبل دیدار کرد. او پیشوای حدیث و مردی عالم به علل حدیث بود پیش از او در اندلس کسی از او آگاه‌تر به حدیث نبود. او ضبط کننده‌ای محکم کار بود و از پیروی
مذهب مالک سر باز زد. بسیاری از حافظان حدیث در اندلس از او روایت کرده‌اند.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۸۲.
