• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دلالت حدیث

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حدیث در اصطلاح به معنای سخنی است که از قول یا فعل یا تقریر(تأیید یا نفی کاری توسط معصوم) حکایت می‌کند.
[۱] حریری، محمد یوسف، فرهنگ اصطلاحات حدیث، ص ۳۸، قم، هجرت، ۱۳۸۱ش




معمولاً احادیث دارای سلسله سند می‌باشند؛ یعنی گفته شده است این حدیث و روایت را فلانی از دیگری و او از شخص دیگری و بالأخره نفر آخر از معصوم(ع) نقل کرده است. برای نمونه؛ به حدیث زیر و سند آن توجه کنید:
«محمَّد بن یحیى‌، عَنْ أَحمد بن محمَّد بن عیسى‌، عَنْ علیّ بن الحَکَم، عَنْ أَبی جَمیلة ... عن ابی جعفر(ع)....»؛ این قسمت از حدیث را سند حدیث می‌گویند، و به منزله شناسنامه حدیث است.


سپس در ادامه این‌گونه آمده است: «...قال: إنَّ اللهَ یُبْغِضُ الْفاحِشَ الْمُتَفَحِّش‌»؛ این قسمت از حدیث را متن حدیث گویند که سؤال پرسیده شده به این بخش بر می‌گردد.


به عبارت دیگر؛ وقتی صحبت از دلالت حدیث است؛ یعنی این‌که متن حدیث چه معنایی را می‌رساند. پس هرگاه گفته می‌شود دلالت حدیث چیست؛ یعنی معنا و مفهوم و مراد از کلام چیست؟ در حدیث پیش‌گفته، وقتی پرسیده می‌شود دلالت این حدیث چیست؟ می‌گوییم: بر طبق روایت امام باقر(ع) ؛ خداوند آن کسی را که دارای کلام و فعل قبیح و زشت باشد دشمن می‌دارد. البته با توجه به کلمه «متفحش» می‌توان گفت؛ حدیث «دلالت دارد» بر دشمنی خداوند با هر شخصی که عمداً و از روی اصرار زبان به فحش و دشنام بگشاید.


۱. حریری، محمد یوسف، فرهنگ اصطلاحات حدیث، ص ۳۸، قم، هجرت، ۱۳۸۱ش
۲. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۴، ص ۹، قم، دار الحدیث، ۱۴۲۹ق     .
۳. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۴، ص ۹، قم، دار الحدیث، ۱۴۲۹ق     .



پایگاه اسلام کوئیست، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۲/۲۲.    



جعبه ابزار