• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وجودیه لاضروریه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



وجودیه لاضروریه، از اقسام قضایای موجهه مرکبه بوده و عبارت است از مطلقه عامه‌ای که مقید به قید لاضروریه ذاتیه شده باشد.



وجودیه لاضروریه، عبارت است از مطلقه عامه‌ای که مقید به قید لاضروریه ذاتیه شده باشد و معنای لاضرورت ذاتی آن است که نسبت ذکر شده در قضیه مادامی که ذات موضوع موجود است ضروری نیست و این، حکم به امکان نقیضش است زیرا امکان، سلب ضرورت از طرف مقابل است. بنابر این، مفاد لاضروری ذاتی، ممکنه عامه‌ای است که با اصل (مطلقه عامه) در ایجاب و سلب مخالف است. مانند: هر انسانی در یکی از زمان‌ها نفس می‌کشد نه به طور ضرورت و معنای نه به ضرورت آن است که نفس کشیدن به حسب ذات برای انسان ضروری نبوده و سلبش محال نیست. بنابراین وجودیه لاضروریه همیشه از مطلقه عامه و ممکنه عامه مرکب است که یکی موجبه و دیگری سالبه است.
[۱] فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال ‌المیزان، ص۵۶-۵۷.
[۲] تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق، ص۶۲-۶۳.



دلیل نام‌گذاری آن به "وجودیه" این است که جزء اول مطلقه عامه است و بر وجود و تحقق نسبت مذکور، دلالت می‌کند و به "لاضروریه" آن است که به قید لا ضرورت ذاتیه مقید شده است.
[۴] قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۰۷.



در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• مظفر، محمدرضا، المنطق.
• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال‌ المیزان.
• تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق.
• قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.


۱. فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال ‌المیزان، ص۵۶-۵۷.
۲. تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق، ص۶۲-۶۳.
۳. مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۱۸۰.    
۴. قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۰۷.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «وجودیه لاضروریه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۲۵.    






جعبه ابزار