قرائت مشهور، قرائتی است که سند آن صحیح باشد؛ یعنی شخصی عادل و خوش حافظه از کسی مانند خود، و او نیز از دیگری تا برسد به پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم آن را نقل کرده باشند و با قواعد دستور زبان عربی و یکی از مصحف‌های عثمانی هماهنگ باشد؛ خواه از قرائات سبع باشد یا از غیر آن‌ها.
شرط دیگر آن است که قاری، مشهور و روایت او مقبول باشد و از قرائات نادرست و شاذ شمرده نشود تنها نقص این گونه قرائات، عدم تواتر آن است. قرائت مشهوری که همراه تواتر باشد، از آن دسته قرائاتی است که باید با وجوب اعتقاد به آن، قرآن را تلاوت کرد و هرگز نمی‌توان آن را انکار کرد.
