• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فضیلت معلمان قرآن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



فضیلت معلمان قرآن، فضیلت و پاداش آموزگاران قرآن در احادیث است.



درباره فضیلت معلمان و متعلمان قرآن کریم، از معصومان علیهم‌السّلام احادیث زیادی نقل شده است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

۱.۱ - حدیث اول

پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «معلم القرآن , و متعلمه یستغفر له کل شیء حتی الحوت فی البحر؛ همه چیز برای معلم قرآن طلب آمرزش می‌کنند؛ حتی ماهی در دریا».

۱.۲ - حدیث دوم

آن حضرت می‌فرماید: «من علم آیة من کتاب الله تعالی کان له اجرها ما تلیت؛ هر کس آیه‌ای از کتاب خدا را به دیگری بیاموزد، ثواب آن مادامی که تلاوت شود، عاید او هم خواهد شد».

۱.۳ - حدیث سوم

آن حضرت در روایت دیگری فرمودند: «الا من تعلم القرآن و علمه و عمل بما فیه فانا له سائق الی الجنة و دلیل الی الجنة؛ به هوش باشید! هر کس قرآن را فرا گیرد و بیاموزد و به محتوایش عمل کند، من راهنمای او به سوی بهشت خواهم بود».

۱.۴ - حدیث چهارم

امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: «اگر کسی از قرآن یک حرف بیاموزد، خداوند برای او ده حسنه می‌نویسد و ده گناه از او می‌بخشاید و ده درجه او را بالا می‌برد»؛

۱.۵ - حدیث پنجم

رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌فرمایند: «حملة القرآن هم المعلمون کلام الله و المتلبسون بنورالله من والاهم فقد والی الله من عاداهم فقد عادی الله؛ حاملان قرآن، همان آموزگاران سخن خدا و دربرگیرندگان نور خدایند؛ کسی که آنان را دوست بدارد، خدا را دوست داشته، و کسی که با آنان دشمنی کند، با خدا دشمنی کرده است»

۱.۶ - حدیث ششم

در روایتی دیگر آمده است: «من تعلم لله و عمل لله و علم لله دعی فی ملکوت السموات عظیما؛ هر کس برای خدا فراگیرد و برای خدا عمل کند و برای خدا یاد دهد، در ملکوت آسمان‌ها شخص باعظمتی خوانده می‌شود».
[۶] خوشنویس، جعفر، القرآن الکریم فی احادیث الرسول الاعظم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، ص۷۴.
[۷] مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، ۱۰۳۷ - ۱۱۱۱ق، مشکوة الانوار، ص۹۷.
[۸] ابن طاوس، احمد بن موسی، - ۶۷۳ق، القرآن فضائله وآثاره فی النشاتین، ص۱۱۲.
[۹] سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۲۸۱.
[۱۰] موحدی ابطحی، محمد باقر، ۱۳۰۵-، جامع الاخباروالاثارعن النبی والائمة الاطهارعلیهم السلام، ص۲۱۵.


فضیلت تعلیم و تعلم قرآن.


۱. نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۳۵.    
۲. نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۳۵    
۳. ری شهری، محمدی، میزان الحکمه، ج۳، ص۲۵۲۳.    
۴. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۲، ص۲۹.    
۵. فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، ۷۲۹ - ۸۱۷ق، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، ج۱، ص(۶۱-۶۳).    
۶. خوشنویس، جعفر، القرآن الکریم فی احادیث الرسول الاعظم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، ص۷۴.
۷. مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، ۱۰۳۷ - ۱۱۱۱ق، مشکوة الانوار، ص۹۷.
۸. ابن طاوس، احمد بن موسی، - ۶۷۳ق، القرآن فضائله وآثاره فی النشاتین، ص۱۱۲.
۹. سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۲۸۱.
۱۰. موحدی ابطحی، محمد باقر، ۱۳۰۵-، جامع الاخباروالاثارعن النبی والائمة الاطهارعلیهم السلام، ص۲۱۵.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «فضیلت معلمان قرآن».    



جعبه ابزار