• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غنّه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



صدای برآمده از خیشوم را غُنَّه گویند.



از عنوان یاد شده (غُنَّه) به مناسبت در باب صلات سخن گفته‌اند.


عالمان علم تجوید در تلفظ میم و نون ساکن در مواردی، غنّه (بیرون دادن صدای میم و نون از خیشوم) را لازم دانسته‌اند. این موارد عبارت‌اند از: نون در یکی از حروف «م، ن، و، ی» ادغام شود.
نون پیش از حروف «ت، ث، ج، د، ذ، ز، س، ش، ص، ض، ط، ظ، ف، ق، ک» واقع شود.
میم در میم ادغام گردد.
[۱] التجوید و آداب التلاوة، ص۲۷ - ۳۱.



ادای حروف به گونه صحیح در نماز واجب است؛ لیکن رعایت اوصافی چون غنّه، تفخیم و ترقیق که دخلی در صحیح ادا کردن حرف ندارند، واجب نیست. گروهی از فقها رعایت آن‌ها را به عنوان ترتیل مستحب دانسته‌اند؛
[۴] حاشیة شرائع الاسلام، ص۹۳.
لیکن برخی حتی در استحباب آن اشکال کرده‌اند.


۱. التجوید و آداب التلاوة، ص۲۷ - ۳۱.
۲. جواهر الکلام، ج۹، ص۳۹۸.    
۳. الالفیة و النفلیة، ص۱۱۶.    
۴. حاشیة شرائع الاسلام، ص۹۳.
۵. مدارک الاحکام، ج۳، ص۳۳۷.    
۶. مجمع الفائدة، ج۲، ص۲۱۹.    
۷. الحدائق الناضرة، ج۸، ص۱۷۴ - ۱۷۶.    
۸. جواهر الکلام، ج۹، ص۳۹۸.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۰۸، برگرفته از مقاله «غُنَّه».    



جعبه ابزار