غلی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَلْى (به فتح غین و سکون لام) از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم، به معنای
جوشیدن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن،
غَلَيان (به فتح غین و لام) به معنای جوشيدن می‌باشد.
غَلْى و
غَلَيان:
جوشیدن است. «غَلَى الْقِدْرُ غَلْياً وَ غَلَيَاناً»، يعنى ديگ جوشيد و بالا آمد.
(إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ • طَعامُ الْأَثِيمِ • كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ • كَغَلْيِ الْحَمِيمِ) «درخت
زقّوم خوراك گناهكار است، مثل روغن جوشان يا فلز مذاب در شكم‌ها می‌جوشد، همچون جوشيدن آب جوشان». (نعوذ باللّه منه).
اين لفظ فقط دو بار در
قرآن آمده است.
در
نهج البلاغه خطبه ۱۵۴ درباره
عایشه فرموده:
«وَ ضِغْنٌ غَلَا فِي صَدْرِهَا كَمِرْجَلِ الْقَيْنِ»، «كينه‌اى در سينه‌اش مثل ديگ آهنگر جوشيد».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غلی"، ج۵، ص۱۲۰.
