• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غث (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: عجف (مفردات‌قرآن).


غَثّ (به فتح غین و تشدید ثاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای لاغربودن و لاغر است. حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف دنیا از این واژه استفاده نموده است.



غَثّ به معنای لاغربودن و لاغر آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف دنیا فرموده است: «فَكَانَتْ كَيَوْم مَضَى وَشَهْر انْقَضَى، وَصَارَ جَدِيدُهَا رَثّاً، وَسَمِينُهَا غَثّاً» «دنیا مانند روزی بود که گذشت و یا ماهی که به سر آمد، تازه آن کهنه گردید و فربه‌اش لاغر شد.» (شرح‌های خطبه: )


این ماده یک بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷۵.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۲۶۰.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۳۹، خطبه ۱۹۰.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۱۵۵، خطبه ۱۸۵.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۸۱، خطبه ۱۹۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۳۹.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۵۳.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۵۹.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۳۰۶.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۲۰۱.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۱۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غث»، ج۲، ص۷۷۵.    






جعبه ابزار