• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عموم و خصوص

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اصطلاح جامع مباحث مشترک و اختصاصی هر یک از عموم و خصوص را عموم و خصوص گویند.



تعریف عموم و خصوص، هر کدام در جای خود جداگانه ذکر شده است.


درباره علت به وجود آمدن اصطلاح «عموم و خصوص» چنین گفته شده است:
۱. سیره علما این است که مباحث عموم و مباحث خصوص را زیر عنوان «عموم و خصوص» می‌آورند؛
۲. وجود مباحث مشترک نیز علتی دیگر برای اخذ اصطلاح «عموم و خصوص» است؛
۳. مباحث «عام و خاص» و «عموم و خصوص» در کتاب‌های اصولی، به علت رابطه نزدیک میان آنها از هم تفکیک نشده و در بسیاری از موارد این دو اصطلاح به جای هم به کار رفته است، هر چند «عموم و خصوص»؛ بیشتر در مورد معنا و مفهومی که عمومیت یا خصوصیت دارد به کار می‌رود و «عام و خاص»؛ بیشتر در مورد لفظ آنها استعمال شده است.
[۲] خضری، محمد، اصول الفقه، ص۱۷۲.
[۳] اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، التمهید فی تخریج الفروع علی الاصول، ص۲۹۷.
[۴] زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۱۹۵.
[۸] محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۸۲.
[۱۱] مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۹۷.



عام؛ خاص.


۱. سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۱۳۴۳.    
۲. خضری، محمد، اصول الفقه، ص۱۷۲.
۳. اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، التمهید فی تخریج الفروع علی الاصول، ص۲۹۷.
۴. زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۱۹۵.
۵. آذری قمی، احمد، تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۰.    
۶. فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۴۵۰.    
۷. خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۷.    
۸. محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۸۲.
۹. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۱، ص۵۰۴.    
۱۰. میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانین الاصول، ج۱، ص۱۹۲.    
۱۱. مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۹۷.
۱۲. حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۱۲۰.    
۱۳. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۴۴۰.    



فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۵۹۲، برگرفته از مقاله «عموم و خصوص».    



جعبه ابزار