عصمت ابراهیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از مقامات
حضرت ابراهیم علیه‌السلام که در
آیات قرآن به آن اشاره شده، عصمت است.
رسيدن ابراهيم علیه‌السلام به
مقام عصمت پس از موفّقيّت در امتحان‌هاى بزرگ:
«وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ؛
و ياد كنيد هنگامى كه پروردگار ابراهيم، او را با دستوراتى آزمود؛ و او به طور كامل از عهده آنها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم. ابراهيم گفت: از دودمان من (نيز امامانى قرار بده) خداوند فرمود: پيمان من، به ستمكاران نمى‌رسد (مگر آنها كه شايسته‌اند).»
از اين كه خداوند فرمود: عهد من (امامت) به
ستمگران و گناه‌كاران نمى‌رسد و از طرفى،
امامت را به ابراهيم علیه‌السلام اعطا فرمود، روشن مى‌شود كه او از هرگونه ستم و
گناه مبرّا بوده است كه از آن به عصمت نيز تعبير مى‌شود.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۱۲۷، برگرفته از مقاله «عصمت ابراهیم علیه‌السلام».
