• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبداللّه بن مسکان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابومحمد عبدالله بن مُسکان (زنده در نیمه دوم قرن دوم هجری)، از فقهای بزرگ و راویان موثق شیعه و از اصحاب امام صادق و امام باقر (علیهماالسّلام) بود. بن مُسکان از امام کاظم و امام صادق و امام باقر (علیهم‌السلام) روایت نقل کرده است.



ابومحمد عبدالله بن مُسکان، از موالی قبیله عنزه و از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) بود. از آن حضرت
[۵] شیخ مفید، الرسالة العددیه، ص۳۳.
و امام کاظم (علیهماالسلام) نیز روایت نقل کرده است. از محدثانی چون محمد بن علی حلبی، حسن بن علی سرّی و سلیمان بن خالد روایاتی نقل کرده است. کسانی مانند حسین بن‌ هاشم و محمد بن سنان نیز از او روایت کرده‌اند.


شیخ مفید در رساله عددیّة، ابن مُسکان را از فقهای اصحاب امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) دانسته و یادآور شده که وی از محدثان بزرگی است که حلال و حرام شریعت از آنها اخذ شده و تالیفات ایشان بلاشک، از امّهات تالیف‌های امامیه و معتبر است.
[۱۴] شیخ مفید، الرسالة العددیه، ص۲۵ و ۳۳.
[۱۵] شیخ مفید، الرسالة العددیه، ص۳۳.

برخی ابن مسکان را از اصحاب اجماع دانسته و گفته‌اند که علمای امامیه اتفاق دارند هرچه را که ایشان تصدیق و تایید کرده و بر آن صحّه گذارده‌اند، صحیح و قابل پذیرش است. وی دارای آثار و تالیفاتی نیز بوده که از دو مورد آن با عنوان کتاب فی الامامة و کتاب فی الحلال و الحرام یاد می‌کنند.


نجاشی گوید که وی در زمان ابوالحسن (علیه‌السّلام) و پیش از حادثه درگذشت، گرچه مراد از ابوالحسن را امام هشتم نیز احتمال داده‌اند،
[۲۱] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۲۱۶.
لیکن همان امام کاظم (علیه‌السّلام) درست‌تر به نظر می‌رسد، چون سخنی از همراهی او با امام رضا (علیه‌السّلام) نیست. بنابراین، می‌توان وفات ابن مُسکان را در نیمه دوم قرن دوم دانست.
[۲۷] فیض کاشانی، ملامحسن، نضد الایضاح، ص۱۹۶.



۱. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۶۴.    
۲. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۴.    
۳. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۶۴.    
۴. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۲۲.    
۵. شیخ مفید، الرسالة العددیه، ص۳۳.
۶. ابن ماکولا، علی بن هبةالله، الاکمال، ج۷، ص۱۹۷.    
۷. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۴.    
۸. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۱۹۴.    
۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۴.    
۱۰. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۵، ص۲۳۳-۲۳۴.    
۱۱. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۵، ص۲۷۳.    
۱۲. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۴-۲۱۵.    
۱۳. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۵۰۷.    
۱۴. شیخ مفید، الرسالة العددیه، ص۲۵ و ۳۳.
۱۵. شیخ مفید، الرسالة العددیه، ص۳۳.
۱۶. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۱۷۰.    
۱۷. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۰۲.    
۱۸. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۴.    
۱۹. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۲۴.    
۲۰. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۵.    
۲۱. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۲۱۶.
۲۲. دارقطنی، علی بن عمر، المؤتلف و المختلف، ج۴، ص۲۰۹۳.    
۲۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۳۲۸.    
۲۴. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۳۴۷.    
۲۵. حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج۳، ص۱۴۲.    
۲۶. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۷۴.    
۲۷. فیض کاشانی، ملامحسن، نضد الایضاح، ص۱۹۶.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۵۴، برگرفته از مقاله «عبدالله ابن مُسکان».






جعبه ابزار