عبداللّه بن علی‌پناه ارباب اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبداللّه بن علی‌پناه ارباب اصفهانی، از خوشنویسان و هنرمندان
قرن چهاردهم هجری در
اصفهان بوده است.
عبداللّه ارباب فرزند علی‌پناه، خوشنویس هنرمند
قرن چهاردهم هجری. وی
خط نسخ را خوش می‌نوشت و مردی مؤمن و صالح بود. برادرش
حاج آقا رحیم ارباب از اعاظم علماء و مجتهدین اصفهان است. برادر دیگرش حاج عبدالعلی هم از نیکمردان و صلحای روزگار بوده که در ماه
رجب ۱۳۸۴ق وفات نموده و جنب برادر بزرگوارش در تکیه مقدس مدفون شد.
مرحوم مهدی بیانی سه اثر از نمونه کتابت او معرفی کرده است:
۱. «
التّحفه القوّامیّه»، در ۲ جلد که در رجب ۱۳۴۷ق به خط نسخ و رقاع خوش نوشته است؛
۲. «
نامه حضرت امیر به مالک اشتر» به خط نسخ خوش در سال ۱۳۴۴ق نوشته شده است؛
۳. «دعای تعقیب صلاه صبح» به خط نسخ خوش در
محرم ۱۳۵۴ق.
او در ۱۶
ذی‌قعده ۱۲۹۸ق متولّد شده و در ۲۰
جمادی‌الاولی ۱۳۷۹ق
وفات یافته و در تکیه مقدس واقع در قبرستان
تخت فولاد اصفهان مدفون شد.
استاد جلال الدّین همائی (سنا) این دو بیت و مادّه تاریخ را برای وفات او سروده است:
"چو عبداللّه ارباب از جهان گشت روان ••• زی بارگاه رب الارباب"
"به شمسی سال تاریخش «سنا» گفت ••• بر حق رفت عبداللّه ارباب".
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۳۹.
