• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ظن مانع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دلیل ظنی معتبر، دلالت کننده بر عدم اعتبار یک ظن خاص را ظن مانع می‌گویند.



ظن مانع، مقابل ظن ممنوع، و به معنای دلیل ظنی معتبری است که بر عدم اعتبار ظن خاصی اقامه گردیده است، مثل آن که شهرتی، بر عدم اعتبار ظن حاصل از استحسان اقامه شود، و از آن جا که شهرت از ادله ظن آور است به همین دلیل به ظن حاصل از آن " ظن مانع " می‌گویند، زیرا مانع از حجیت ظن حاصل از استحسان ( ظن ممنوع ) گردیده است.


در این که اقتضای مقدمات انسداد، رجحان ظن مانع است و یا ظن ممنوع، یا تساقط هر دو، و یا تمسک به هر یک که قوی تر است، اختلاف وجود دارد.
[۱] انصاری، مرتضی بن محمدامین، فرائد الاصول، ج۱، ص۲۶۱.
[۳] ذهنی تهرانی، محمد جواد، تحریر الفصول، ج۳، ص۴۵۳.
[۵] فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۴، ص۴۲۳.



۱. انصاری، مرتضی بن محمدامین، فرائد الاصول، ج۱، ص۲۶۱.
۲. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۶.    
۳. ذهنی تهرانی، محمد جواد، تحریر الفصول، ج۳، ص۴۵۳.
۴. جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۵، ص۷۵.    
۵. فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۴، ص۴۲۳.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظن مانع».


رده‌های این صفحه : اصول فقه | ظن | مباحث حجت | مباحث ظن




جعبه ابزار