شیخ بهاءالدّین برهانی ابن ملّا علی معلّم، عالم فاضل، ادیب شاعر، واعظ کامل، از فضلاء و وعّاظ اصفهان. سالها به تحصیل علوم پرداخته و سپس به وعظ و خطابه مشغول شد. پس از مدّتی به بیماری مبتلا شده و سالها بیمار و خانهنشین بود. امّا از جادّه صبر و شکیبائی خارج نشده و با وجود همه مصائب و سختیها صابر و شاکر بود. وی در ۴ صفر ۱۳۹۳ق وفات یافته در تکیه آقا سیّدمحمّد لطیف خواجوئی در تخت فولاد مدفون شد. طبع شعر نیز داشت و گاه اشعاری میسرود. وی از آیات عظام میرزامحمّدحسین غروی نائینی و آقا سیّدابوالحسن اصفهانیاجازه روایت داشت. از اوست: ضریح پاک رضا را ببوس و شیرین کن ••••• لب از حلاوت خلاق آب حیوانش ببین به چشم حقیقت که هست در باطن ••••• تمام عالم هستی به زیر فرمانش مقیم بارگهش همچو حلقه بر در باش ••••• که بهره یاب شوی از عمیم احسانش