شبهه مقرون به علم اجمالی، مقابل شبهه بدوی ، و به معنای شک در «مکلفٌ به» است، در صورتی که به علم اجمالی به ثبوت تکلیف مقرون باشد؛ به بیان دیگر، شبهه مقرون به علم اجمالی در جایی است که اصل تکلیف به طور اجمالی مسلّم است، ولی مکلفٌ به مشکوک است، یعنی دانسته می‌شود که یک تکلیف الزامی ( وجوب یا حرمت ) وجود دارد، ولی مکلفٌ به صورت تفصیلی روشن نیست؛ مثل آن که مکلف می‌داند در ظهر جمعه نمازی بر او واجب گردیده، اما نمی‌داند نماز ظهر است یا جمعه.مشهور اصولی‌ها در این مورد، به احتیاطحکم داده‌اند.
