سیدمحمدحسین بن محسن حسینی مدرس صادقی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدمحمدحسین بن محسن حسینی مدرس صادقی اصفهانی، شاعر و
ادیب فاضل
قرن چهاردهم هجری در
اصفهان بوده است.
سیّدمحمّدحسین مدرس صادقی ابن سیّدمحسن بن سیّدمحمّدباقر بن میرسیّدعلی حسینی، شاعر و
ادیب فاضل. در سال ۱۳۰۴ق در
اصفهان متولّد شده و تحصیلات مقدّماتی خویش را در اصفهان انجام داد و سپس به کار در یکی از تجارت خانههای اصفهان مشغول شد.
[
او نزد برادرش میرزاعبدالله ثقةالاسلام نیز تحصیل نموده و
خط نسخ را نیکو مینوشته و
قرآن مجید را کتابت نموده است.
]
شعر را نیکو میسروده و از آثار او «دیوان اشعار» و «گلشن نجات» به طبع رسیده است.
وی در ۶
محرم الحرام ۱۳۸۹ق وفات یافته و در تکیه سادات میرمحمّدصادقی واقع در
تخت فولاد مدفون شد.
این شعر از اوست:
ای یار پری چهره که خود روح روانی ••••• دل میبری از خلق ولی خویش ندانی
هر جا نگرم روی خوش و طلعت زیبا ••••• از هرچه مرا در نظر آید به از آنی
چشم تو بود فتنه و زلفین تو جادو ••••• هر عضو تو را مینگرم آفت جانی
(مصاحبه غلامرضا نصرالهی با آقای نصراللَّه مدرس (فرزند صاحب عنوان) در تاریخ ۱۹ شهریور ۱۳۷۶.)
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۴۲-۷۴۳.