سیّدحسین بن سیّدابوالقاسم بن سیّدمحمّدعلی بن حاج سیّدمحمّدباقر حجةالاسلام، عالم فاضل صالح متّقی، قبل از سال ۱۳۰۰ق در اصفهان متولّد شده و نزد حضرات آیات سیّدابوالقاسم دهکردی، سیدمحمّدباقر درچهای، شیخ محمّدرضا نجفی و سیّدمهدی درچهای به کسب فیض پرداخته و سپس به ترویج دین و ارشاد مردم پرداخته است. وی ظهرها در مسجد سیّد و صبح و مغرب در مسجد حاج جمال در محله لرها اقامه جماعت مینمود و مورد وثوق اهالی محل بود و با همه سختیها که در دوره رضاخانی به اهل علم و روحانیون میشد تحمل نموده و ترک مسجد و محراب نفرمود. او در شبهای ۱۹ ماه مبارک رمضان، مراسم شب احیاء را در مسجد سیّد برپا میداشت. سرانجام در دوشنبه ۱۳ ربیع الاول ۱۳۵۶ ق وفات یافته و در تکیه بروجردی در تخت فولاد مدفون شد.
[۱]مهدوی، سیدمصلحالدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۰۹.
[۲]مهدوی، سیدمصلحالدین، بیان المفاخر، ج۲، ص۱۸۴-۱۸۵.
[۳]مهدوی، سیدمصلحالدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۸۶.
[۴]خلیلیان، حمید و اصغر منتظرالقائم، بوستان فضیلت، ص۲۲۶-۲۲۹.