۱. احبار ، مورد توبیخخداوند به سبب بی تفاوتی ایشان در برابر حرام خواریمردم خویش و گفتار ناروای آنان: لولا ینهـیهم الربنیون والاحبار عن قولهم الاثم واکلهم السحت لبئس ما کانوا یصنعون.
۲. نکوهش عالمان یهود از سوی خدا، به جهت داوری ستمگرانه درباره مؤمنان و سازش با کافران : الم تر الی الذین اوتوا نصیبا من الکتـب... ویقولون للذین کفروا هـؤلاء اهدی من الذین ءامنوا سبیلا. جمله «الم تر...» دارای لحنمذمت گونه و اعتراض آمیز است.
۳. سرزنش عالمان یهود به سبب عمل نکردن به محتوای دعوت‌های خویش: اتامرون الناس بالبر وتنسون انفسکم وانتم تتلون الکتـب افلاتعقلون. (مخاطبآیه عالمان یهود است.)
