راکب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
راکِب ( به کسر کاف) از
واژگان قرآن کریم و به معنای سواره است و جمع آن
رَكْب و
رُكْبان می‌باشد.
راکِب به معنای سواره است.
جمع راکِب،
رَكْب و
رُكْبان می‌باشد.
جوهری از
ابن سکّیت نقل كرده: راكب فقط به شتر سوار اطلاق می‌شود و به
اسب سوار و
خر سوار فارس گفته می‌شود.
راغب گويد: راكب در عرف مختص به
شتر سوار است.
رَكْب جمع راكب است در
اقرب شتر سواران گفته.
(وَ هُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوى وَ الرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنْكُمْ) «و آن‌ها در كناره دور وادى بودند و سواران پائين‌تر از شما بودند.» مراد از ركب كاروان
ابو سفیان لعين است و شايد به واسطه شتر سوار بودن ركب گفته شده.
رُكْبان نيز جمع راكب است.
(فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجالًا أَوْ رُكْباناً) «اگر ترسيديد،
نماز بخوانيد در حالی كه پياده يا سوارها هستيد.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رکوب»، ج۳، ص۱۱۸.
