وتد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَتِد (به فتح واو و کسر تاء) و
وَتَد (به فتح واو و تاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای میخ است.
وَتِد و
وَتَد به معنای میخ و جمع آن اوتاد است.
(اَ لَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ مِهاداً) «آیا زمین را برای زندگی آماده نکردیم؟»
(وَ الْجِبالَ اَوْتاداً) «آیا کوهها را میخ‌هائی برای زمین قرار ندادیم؟»
(کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْاَوْتادِ) (پيش از آنان
قوم نوح و
عاد و فرعون صاحب قدرت پيامبران ما را تكذيب كردند!)
کلمه ذِي الأَوتادِ در
سوره فجر آیه ۱۰ نیز در وصف
فرعون آمده است:
(وَ فِرعَونَ ذِی الاَوتادِ) (و فرعونى كه قدرتمند و شكنجه‌گر بود.)
گویند: او چون می‌خواست کسی را
شکنجه دهد او را به چهار میخ می‌کشید و سبب تسمیه ذو الاوتاد همین است ولی ظاهرا مراد از آن لشکریان و ساز و برگ آنها و وسائل حکومت است که همچون میخها پادشاهی و حکومت او را محکم کرده بودند. شاعر گوید:
| و لقد غنوا فیها بانعم عیشة | | |
| فی ظلّ ملک ثابت الْاَوْتَادِ | | |
| | |
«در آن شهر با گواراترین زندگی بی‌نیاز بودند در سایه حکومتی که پایه‌هایش محکم بود.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وتد»، ج۷، ص۱۷۸.
