• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زاهر بن عمرو کندی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



زاهِر بن عَمرو کندی یکی از شهدای کربلا است.



برخى نام وى را زاهد و برخى دیگر ذاهر
[۲] عمادزاده، حسین، عاشورا چه روزیست؟، ج۱، ص ۲۵۴.
گفته‌ اند.


زاهِر بن عَمرو، از دوستان و یاران عَمرو بن حَمِق خُزاعِی و از شهیدان کربلا است.
[۴] حميد بن احمد، الحدائق الوردیة، ج۱، ص۱۰۴.
در برخی منابع آمده است که وی همان زاهر -بن عمرو یا اسود- اسْلَمی است که در بیعت شجره و جنگ خیبر حضور داشت و فرزندش «بحزاة» به واسطه او از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل روایت کرده است. در حالی که برخی دیگر، این دو شخصیت- یعنی زاهر و زاهر اسْلَمی- را جداگانه معرفی کرده‌ اند.
[۱۲] تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۴، ص۴۰۲- ۴۰۴.
[۱۶] قهپائی، عنایةالله بن علی، مجمع الرجال، ج۴، ص۴۰۳- ۴۰۴.



زاهر پهلوانی آزموده، شجاع و به محبت خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نامبردار بود. پس از شهادت امام علی علیه السلام، در کنار عمرو بن حمق، بر ضد حکومت ظالمانه معاویه و عامل دست ‌نشانده ‌اش، زیاد، به مبارزه برخاست. آن‌گاه که معاویه فرمان دستگیری و کشتن زاهر و عمرو را صادر کرد، هر دو از شهر متواری شدند و سر به کوه و بیابان نهادند. تا این ‌که عمرو بن حمق در مخفی ‌گاه خود مورد اصابت نیش مار قرار گرفت و سپس به وسیله مأموران حکومت دستگیر شد و به شهادت رسید. ولی زاهر همچنان زنده بود.


زاهر در سال شصتم هجری در موسم حجّ به محضر امام حسین علیه السلام شرفیاب شد و همراه آن حضرت به کربلا آمد، و روز عاشورا، در حمله نخست افتخار شهادت یافت.


در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه و زیارت رجبیه بر وی چنین درود فرستاده شده است: السَّلامُ عَلی زَاهِرٍ مَولَی‌ عَمْروِ بْنِ الْحمق.


محمد بن سنان، ابوجعفر زاهری (متوفی ۲۲۰ ق)، صحابی امام رضا علیه السلام و نویسنده کتاب‌ های الطرائف، الأظلّة، المکاسب و ...، از نوادگان همین «زاهر» است.


۱. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۲.    
۲. عمادزاده، حسین، عاشورا چه روزیست؟، ج۱، ص ۲۵۴.
۳. کوفی، فضیل، تسمیة من قتل مع الحسین علیه السلام، ج۱، ص۲۹.    
۴. حميد بن احمد، الحدائق الوردیة، ج۱، ص۱۰۴.
۵. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ج۱، ص۱۰۱.    
۶. ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۴۰.    
۷. ابن اثیر، ابوالحسن، اسدالغابة، ج۲، ص۱۹۲- ۱۹۳.    
۸. عسقلانی، ابن حجر، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۲، ص۴۵۱- ۴۵۲.    
۹. عسقلانی، ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۴۵.    
۱۰. مامقانی، عبدالله، تنقیح‌ المقال، ج۲۸، ص۳۰.    
۱۱. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۸، ص۲۶.    
۱۲. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۴، ص۴۰۲- ۴۰۴.
۱۳. خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۲۲۱.    
۱۴. اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۲۴.    
۱۵. حسینی تفرشی، مصطفی، نقد الرجال، ج۲، ص۲۵۱- ۲۵۲.    
۱۶. قهپائی، عنایةالله بن علی، مجمع الرجال، ج۴، ص۴۰۳- ۴۰۴.
۱۷. امین، محسن، اعیان الشیعة، ج۷، ص۴۱- ۴۲.    
۱۸. طوسی، محمد ین حسن، رجال الطوسی، ج۱، ص۱۰۱.    
۱۹. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ج۱، ص۳۹.    
۲۰. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۸، ص۳۰.    
۲۱. سماوی، محمد بن طاهر، ابصارالعین، ج۱، ص۱۷۳.    
۲۲. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۵، ص۵۰۲- ۵۰۳.    
۲۳. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۸، ص۳۰-۳۱.    
۲۴. سماوی، محمد بن طاهر، ابصارالعین، ج۱، ص۱۷۳.    
۲۵. ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۶۰.    
۲۶. ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۹.    
۲۷. ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۳۴۶.    
۲۸. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۳۲۸.    



جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ج۱، ص۱۶۴- ۱۶۵.    







جعبه ابزار