دلالت وضعی غیرلفظی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دلالت وضعی غیرلفظی یکی از
اصطلاحات به‌کار رفته در
علم منطق بوده و به معنای
دلالت قراردادی بدون دخالت لفظ است.
قسمی از دلالت وضعی، دلالت وضعی غیر لفظی است. این دلالت به وضع واضع است، اما لفظ در آن دخالت ندارد و شامل چهار قسم است: دلالت خطوط،
عقود، اشارات و نُصُب. اینها علامات و نشانه‌هایی برای مدلول خود به شمار می‌روند. دلالت خطوط مثل دلالت حروفِ نوشته شده «زید» بر ذات معین و مشخص، و دلالت عقود مثل دلالت عقود (گره‌های انگشت) بر مرتبه‌ای از رتبه‌های اعداد، و دلالت اشارات مثل دلالت اشاره ابرو بر ورود و خروج، و دلالت نُصُب مثل دلالت علامات نصب شده برای تشخیص جاده. دلالت هر یک از این چهار دالّ به سبب
وضع واضع است.
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:
• تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق.
• قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «دلالت وضعی غیرلفظی»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۱/۱۴.
