• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دعای حوا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دعای حوا (علیهاالسّلام) به درگاه خدا، پس از احساس سنگینی ناشی از بارداری، مبنی بر اعطای فرزندی صالح و شایسته به وی بود.



«هو الذی خلقکم من نفس وحدة وجعل منها زوجها لیسکن الیها فلما تغشــها حملت حملا خفیفـا فمرت به فلما اثقلت دعوا الله ربهما لـئن ءاتیتنا صــلحـا لنکونن من الشـکرین؛ او خدایی است که (همه) شما را از یک فرد آفرید؛ و همسرش را نیز از جنس او قرار داد، تا در کنار او بیاساید. سپس هنگامی که با او آمیزش کرد، حملی سبک برداشت، که با وجود آن، به کارهای خود ادامه می‌داد؛ و چون سنگین شد، هر دو از خداوند و پروردگار خود خواستند اگر فرزند صالحی به ما دهی، از شاکران خواهیم بود».
یک احتمال این است که منظور از نفس واحده حضرت آدم است و منظور از زوجها همسرش حوا می‌باشد.


حوا (علیهاالسّلام) پس از اعتراف به لغزش خویش، درخواست، آمرزش گناهش و بهره مندی از رحمت الهی داشت.
«ویــادم اسکن انت وزوجک... ولا تقربا هـذه الشجرة... • ... فلما ذاقا الشجرة... • قالا ربنا ظـلمنا انفسنا وان لم تغفر لنا وترحمنا لنکونن من الخـسرین؛ و‌ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید اما به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود• گفتند: پروردگارا! ما به خویشتن ستم کردیم! و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی، از زیانکاران خواهیم بود».
این حرف از آدم و حوا نهایت تضرع و التماس آن دو را می‌رساند، و لذا هیچ چیزی درخواست نکردند و تنها احتیاجشان را به مغفرت و رحمت ذکر کرده و گفتند: اگر رحم نکنی بطور دائم و به تمام معنا زیانکار خواهیم شد.


دعای حوا (علیهاالسّلام)، درباره اعطای فرزندی صالح به وی از سوی خداوند به اجابت پیوست.
«هو الذی خلقکم من نفس وحدة وجعل منها زوجها... فلما تغشـها حملت حملا خفیفـا فمرت به فلما اثقلت دعوا الله ربهما لـئن ءاتیتنا صــلحـا... • فلما ءاتـهما صــلحـا...؛ او خدایی است که (همه) شما را از یک فرد آفرید؛ و همسرش را نیز از جنس او قرار داد، تا در کنار او بیاساید. سپس هنگامی که با او آمیزش کرد، حملی سبک برداشت، که با وجود آن، به کارهای خود ادامه می‌داد؛ و چون سنگین شد، هر دو از خداوند و پروردگار خود خواستند اگر فرزند صالحی به ما دهی، از شاکران خواهیم بود• اما هنگامی که خداوند فرزند صالحی به آنها داد، (موجودات دیگر را در این موهبت مؤثر دانستند؛ و) برای خدا، در این نعمت که به آنها بخشیده بود، همتایانی قائل شدند؛ خداوند برتر است از آنچه همتای او قرار می‌دهند».


۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۸۹.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۷، ص۵۱.    
۳. اعراف/سوره۷، آیه۱۹.    
۴. اعراف/سوره۷، آیه۲۲.    
۵. اعراف/سوره۷، آیه۲۳.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۸، ص۴۱.    
۷. اعراف/سوره۷، آیه۱۸۹.    
۸. اعراف/سوره۷، آیه۱۹۰.    



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حوا»    



جعبه ابزار