• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دائمه مطلقه با دائمه مطلقه در شکل اول

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دائمه مطلقه با دائمه مطلقه در شکل اول یکی از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل اول است.



«قیاس مختلط» قیاسی است که صغرا و کبرای آن از قضایای موجهه ترکیب یافته باشد. یکی از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل اول عبارت است از: اختلاط قضیه دائمه مطلقه (صغرا) با دائمه مطلقه (کبرا).
در ضروب منتج شکل اول، همه جا نتیجه از لحاظ جهت، تابع کبراست، مگر اینکه کبرا از قضایای وصفیه، یعنی مشروطه عامه یا خاصه و عرفیه عامه یا خاصه باشد که در این صورت، نتیجه فی‌الجمله تابع صغراست، با این توضیح که گاهی نتیجه عیناً تابع صغراست و گاهی جهت موجود در صغرا، تجزیه شده، یک جزء آن به نتیجه منتقل می‌شود و گاهی مجموع حاصل از یک جزء از جهت صغرا و یک یا چند جزء از جهت کبرا به عنوان جهت در نتیجه می‌آید.


برای تعیین موارد مزبور باید به سه قاعده رجوع کرد:
۱. قاعده اوّل: هر گاه کبرا وصفیه و صغرا مقیّد به لادوام باشد قید مزبور در نتیجه حذف می‌شود.
۲. قاعده دوّم: اگر کبرا وصفیه بدون ضرورت، یعنی عرفیه عامه یا خاصه و صغرا مقیّد به ضرورت باشد، قید ضرورت درنتیجه حذف می‌شود، زیرا ضرورت صغرایی که کبرای آن خالی از ضرورت باشد به نتیجه سرایت نمی‌کند.
۳. قاعده سوّم: اگر کبرا وصفیه‌ای باشد که به لادوام مقیّد شده است؛ یعنی مشروطه خاصه یا عرفیه خاصه باشد قید مزبور از کبرا به نتیجه منتقل می‌شود.
از آنجا که کبرای قیاس مرکب از دائمه مطلقه با دائمه مطلقه از قضایای وصفیه نیست؛ بنابراین از لحاظ جهت، تابع کبراست؛ پس نتیجه، دائمه مطلقه خواهد بود؛ مانند: هرانسانی همواره حیوان است و هر حیوانی همواره حساس است؛ پس هرانسانی همواره حساس است.
[۲] قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۴۹-۱۵۱.



در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.    
• قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.


۱. علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۱۰۷-۱۱۳.    
۲. قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۴۹-۱۵۱.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «دائمه مطلقه با دائمه مطلقه در شکل اول»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۱/۹.    



جعبه ابزار