• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خسرو پرویز

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



‌خسرو پرویز، یا خسرو دوم، پسر هرمز چهارم و پادشاه سلسله ساسانیان که سرگذشت وی در روایت‌های ایرانی و متن‌های دوره اسلامی مشهور است.



نسب خسرو از جانب مادر به یکی از خاندان‌های بزرگ ایرانی می‌رسد، زیرا دایی وی، بِستام (گُستَهم) را گاه از اخلاف بهمن، پسر اسفندیار، و بنابراین از خاندان اسپندیار، و گاه از خاندان اسپهبد
[۲] Arthur Emanuel Christensen, L'Iran sous les Sassanides, Copenhagen ۱۹۴۴، ج۱، ص۴۴۴.
[۳] عبدالحسین زرین‌کوب، روزگاران ایران: گذشته باستانی ایران، ج۱، ص۲۳۰، تهران ۱۳۷۴ش.
دانسته‌اند. پرویز لقب وی است که در پهلوی ابرویز (abarwez)، به معنی پیروز/ پیروزمند، خوانده می‌شد.
[۴] David Neil MacKenzie, A concise Pahlavi dictionary, London ۱۹۷۱، ج۱، ص۲.
ظاهراً این لقب در اوج قدرت و کامیابی به او داده شد.
[۵] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۱۷۶.



روایات مربوط به خسروپرویز در منابع کهن با سرگذشت بهرام چوبین ارتباط دارد. پس از پیروزی بهرام بر ترکان غربی به رهبری شاوه (شابه/ سابه/ ساوه)، هرمز چهارم به بهانه آن‌که سردارش تنها بخش اندکی از غنایم جنگی را نزد او فرستاده است، بهرام چوبین را تحقیر و از فرماندهی سپاه خلع کرد.
[۷] ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، ج۱، ص۵۰۸ـ۵۸۳، دفتر ۷، چاپ جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، تهران ۱۳۸۸ش.
[۸] حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، ج۱، ص۶۴۲ـ۶۵۷، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.
[۹] پانویس، آرتور امانوئل کریستن‌سن، ج۱، ص۱۰۱، داستان بهرام چوبین، ترجمه منیژه احدزادگان آهنی، تهران ۱۳۸۳ش.
بهرام ابتدا با خاقان ترکان پیمان دوستی بست، سپس به سوی خراسان رفت و بر شاه ساسانی شورش کرد (درباره علل این شورش رجوع کنید به این).
[۱۰] الی ایوانوویچ کالسنیکوف، ایران در آستانه یورش تازیان، ج۱، ص۱۱۸ـ۱۱۹، ترجمه م ر یحیایی، تهران ۱۳۵۷ش.
[۱۱] الی ایوانوویچ کالسنیکوف، ایران در آستانه یورش تازیان، ترجمه م ر یحیایی، تهران ۱۳۵۷ش.
پس از آن، به قصد برکناری هرمز به تیسفون تاخت. او در میان راه، در ری، فرمان ضرب سکه‌هایی با تصویر و نام خسرو داد. بهرام سپس در نامه‌ای عتاب‌ آمیز از هرمز خواست تا حکومت را به پسرش، خسرو، واگذار کند.
[۱۳] ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، ج۱، ص۶۰۹ـ۶۱۰، دفتر ۷، چاپ جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، تهران ۱۳۸۸ش.
[۱۴] حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، ج۱، ص۶۵۹، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.
هرمز که ظاهرآ پیشتر نیز به خسرو بدبین بود، به توصیه اطرافیانش، تصمیم به بازداشت یا قتل پسرش گرفت. البته مرزبان و بزرگان آن ولایت از خسرو که از ترس تنبیه پدر به آذربایجان گریخته بود حمایت کردند.
[۱۵] یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۱۶۷.
[۱۶] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۱۷۵.
[۱۷] مسعودی، مروج (بیروت)، ج۱، ص۳۱۳ـ۳۱۴.
[۱۸] حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، ج۱، ص۶۵۹ـ۶۶۰، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.



هم زمان با نزدیک شدن لشکر بهرام به تیسفون، سپاه ساسانیان بر هرمز شورید و بِستام و بِندوی دایی‌های خسرو، با یاری بزرگان، هرمز را دستگیر و کور کردند. خسرو نیز به تیسفون بازگشت و در سال ۵۹۰ میلادی تاج بر سر نهاد.
[۱۹] ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، ج۱، ص۶۲۳ـ۶۲۵، دفتر ۷، چاپ جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، تهران ۱۳۸۸ش.
[۲۰] حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، ج۱، ص۶۶۰ـ ۶۶۱، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.
[۲۱] آرتور امانوئل کریستن‌سن، داستان بهرام چوبین، ج۱، ص۱۱۳ـ۱۱۴، ترجمه منیژه احدزادگان آهنی، تهران ۱۳۸۳ش.
[۲۲] Richard Nelson Frye, The history of ancient Iran, Munchen ۱۹۸۴، ج۱، ص۳۳۵.



بهرام با خسرو نیز به توافق نرسید و شاه جوان که پایداری در برابر سردار شورشی را بی‌اثر می‌دید، به روم‌ شرقی گریخت و از ماوریکیوس، امپراتور روم، درخواست پشتیبانی کرد
[۲۳] مرزهای شرقی روم و جنگهای ایرانی، بخش ۲، ص ۱۷۲.
ماوریکیوس سپاهی در اختیار خسرو نهاد و دختر خود، مریم، را نیز به ازدواج وی درآورد. چندی بعد، خسرو برای بازپس گرفتن تاج و تخت به سوی ایران حرکت کرد. در میان راه، گروهی از سپاهیان ساسانی به او پیوستند. سرانجام، خسرو در ۵۹۱ میلادی در محلی نزدیک دریاچه ارومیه، سپاه بهرام چوبین را درهم شکست. بهرام نزد ترکان گریخت، اما حدود یک سال بعد، ظاهرآ به تحریک خسرو در آن‌جا کشته شد.
[۲۴] آرتور امانوئل کریستن‌سن، داستان بهرام چوبین، ج۱، ص۱۴۷ـ۱۵۳، ترجمه منیژه احدزادگان آهنی، تهران ۱۳۸۳ش.
[۲۵] Richard Nelson Frye, The history of ancient Iran, Munchen ۱۹۸۴، ج۱، ص۳۳۵.



سلطنت واقعی خسروپرویز با پیروزی بر بهرام چوبین آغاز شد؛ اما قدرت روزافزون بندوی و بستام بر خسرو گران می‌آمد. خسرو پس از چند سال فرمانروایی، بندویِ سَرگنجور را به بهانه نافرمانی کشت و بستام را، که مرزبان نواحی شرقی بود، فراخواند. بستام که از سرنوشت برادر آگاه شده بود، به سرزمین دیلم نزد یاران بهرام چوبین رفت و گُردیه، خواهر بهرام، را به همسری گرفت و چندی بعد ادعای شاهی کرد. در نبردی که میان خسرو و بستام در نزدیک ری رخ داد، سپاهیان ساسانی پیروز شدند و بستام گریخت. مدتی بعد در حدود ۵۹۶ میلادی، بستام با توطئه خسرو کشته شد.
[۲۷] مسعودی، مروج (بیروت)، ج۱، ص۳۱۸.
[۲۸] الی ایوانوویچ کالسنیکوف، ایران در آستانه یورش تازیان، ج۱، ص۱۶۱ـ۱۶۸، ترجمه م ر یحیایی، تهران ۱۳۵۷ش.



در حدود ۶۰۲ میلادی به فرمان خسرو، نعمان‌ بن مُنذِر، آخرین پادشاه لخمی حیره، دستگیر و کشته شد؛ بدین ترتیب، فرمانروایی لخمیان در حیره پایان یافت. از آن پس، برخی قبایل عرب که دیگر حکومت لخمیان را مانع خود نمی‌دیدند، گاه و بی‌گاه به سرزمین‌های مرزی ایران می‌تاختند.
[۲۹] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۲۰۶.
[۳۰] Richard Nelson Frye, The history of ancient Iran, Munchen ۱۹۸۴، ج۱، ص۳۳۷.
[۳۱] Arthur Emanuel Christensen, L'Iran sous les Sassanides, Copenhagen ۱۹۴۴، ج۱، ص۴۵۲.



مناسبات ایران و روم‌شرقی در روزگار ماوریکیوس دوستانه باقی ماند؛ اما پنج ماه پس از کشته شدن ماوریکیوس (در ۶۰۲ میلادی)، با شورش مردم و سپاهیان، فکاس، به امپراتوری رسید و پیکی به دربار ساسانی فرستاد؛ خسرو نیز وی را دستگیر کرد و با پناه دادن به تئودسیوس، که خود را پسر مارویکیوس می‌خواند، جنگ‌های ایران و روم را تجدید کرد.
[۳۲] Beate Dignas and Engelbert Winter, Rome and Persia in late antiquity, Cambridge ۲۰۰۷، ج۱، ص۴۴.
این نبردها، در حدود سال ۶۰۴ میلادی آغاز شد و بیش از بیست سال ادامه یافت.
به سبب شکستهای پی در پی سپاه روم‌شرقی، شماری از ناراضیان به رهبری هِرَقْل در ۶۱۰ میلادی فکاس را کشتند. هرقل بر تخت نشست، اما اوضاع آشفته روم‌شرقی همچنان ادامه یافت و خسرو پیشنهاد صلح امپراتور جدید را نپذیرفت
[۳۳] مرزهای شرقی روم و جنگهای ایرانی، بخش ۲، ص ۱۸۷ـ ۱۹۰.
امپراتور نیز با خزرها بر ضد ساسانیان پیمان بست و به بین‌ النهرین پیشروی کرد. در ۶۲۷ میلادی پس از شکست سپاه ساسانی در نزدیک نینوا، دستگردِ خسرو که محل نگاهداری بخشی از گنجینه‌های خسرو بود به تصرف هرقل درآمد و خسرو به تیسفون گریخت. خسرو با این‌که به شدت تضعیف شده بود، باز هم پیشنهاد صلح امپراتور روم‌شرقی را رد کرد.


مردم و سپاهیان که از پافشاری شاه ساسانی برای ادامه جنگ به تنگ آمده بودند، بر او شوریدند. سرانجام در ۲۵ فوریه ۶۲۸ هواداران پسر بزرگِ خسرو، شیرویه، خسرو را دستگیر و از شاهی خلع کردند. خسرو در زندان درباره کردارش در دوران سلطنت بازجویی شد، اما از خود دفاع کرد و پاسخ‌هایی مغرورانه داد. چند روز بعد، خسرو پرویز در زندان کشته شد
[۳۴] Beate Dignas and Engelbert Winter, Rome and Persia in late antiquity, Cambridge ۲۰۰۷، ج۱، ص۴۷.
[۳۵] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۲۱۹ـ۲۲۷.
[۳۶] مرزهای شرقی روم و جنگهای ایرانی، بخش ۲، ص ۲۰۹ـ ۲۲۸.



از رویدادهای مهم زندگی خسروپرویز نامه پیامبر اسلام خطاب به اوست. هنگامی که پیامبر اکرم پس از صلح حُدَیبیّه (سال ۶) با ارسال نامه‌هایی شاهان و زمامداران جزیرة‌العرب و کشورهای مجاور را به اسلام دعوت کرد، عبداللّه‌ بن حُذافه سَهمی را نیز نزد خسروپرویز شاه ایران فرستاد و در نامه‌اش به او نوشت که اسلام بیاورد تا سلامت بماند، چه اگر خودداری ورزد، گناه مجوس بر او خواهد بود. درباره مواجهه خسروپرویز با این نامه دو روایت در دست است. بنابه یک روایتِ یعقوبی،
[۳۷] یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۷۷.
وی با احترام نامه‌ای در پاسخ پیامبر نوشت و آن را در میان دو قطعه پارچه معطر شده با مشک نهاد، ولی پیامبر برای او پیام فرستاد که نیازی به حریر ندارد و بر همان دعوت تأکید ورزید. به روایت دوم یعقوبی
[۳۸] یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۷۷.
که بیش‌تر مورخان نیز آن را نقل کرده‌اند، خسرو با غرور و گستاخی اسلام نیاورد و از این‌که پیامبر وی را به دین خود دعوت کرده و نام خود را پیش از نام وی نوشته تندی نمود و نامه آن حضرت را پاره کرد و مقداری خاک برای رسول خدا فرستاد، به علاوه باذان عامل خود در یمن را مأمور کرد کسانی به حجاز بفرستد تا خبر پیامبر را برایش ببرند. پیامبر نیز فرمود «چنان که نامه را پاره کند، خدا پادشاهی‌اش را پاره کند و خاکی که فرستاده است نشان آن است که به زودی مسلمانان کشور وی را می‌گشایند». افزون بر این، پیامبر به آگاهی غیبی، فرستادگان باذان را از قتل خسروپرویز آگاه ساخت.
[۳۹] ابن‌هشام، السیرة‌النبویة، ج۴، ص۲۵۴، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی،) قاهره ۱۳۵۵/ ۱۹۳۶ (، چاپ افست بیروت (بی‌تا).
[۴۱] ابن‌سعد، الطبقات الکبرى (بیروت)، ج۱، ص۲۵۸ـ ۲۶۰.
[۴۲] ابن‌حزم، جوامع‌السیرة، ج۱، ص۲۹ـ۳۰، و خمس رسائل اخری، چاپ احسان عباس و ناصرالدین اسد،) قاهره ۱۹۵۶ (.



خودسری‌های خسرو پرویز در مدت ۳۸ سال پادشاهی و جنگ‌های بی‌حاصل او با روم‌شرقی، ایران را ناتوان و مردم را بی‌چیز کرد. استغراق خسرو در زندگی حرم‌خانه، وی را به خرافات، فال و پیشگویی علاقه‌مند ساخت و گاه، تصمیم‌گیری‌هایش را تحت‌تأثیر قرار داد.
[۴۴] عبدالحسین زرین‌کوب، روزگاران ایران: گذشته باستانی ایران، ج۱، ص۲۳۸، تهران ۱۳۷۴ش.
[۴۵] Arthur Emanuel Christensen, L'Iran sous les Sassanides, Copenhagen ۱۹۴۴، ج۱، ص۴۵۳ـ ۴۵۵.



(۱) ابن‌حزم، جوامع‌السیرة، و خمس رسائل اخری، چاپ احسان عباس و ناصرالدین اسد،(قاهره ۱۹۵۶ ).
(۲) ابن‌سعد، الطبقات الکبرى (بیروت).
(۳) ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، نجف ۱۹۵۶.
(۴) ابن‌هشام، السیرة‌النبویة، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی،) قاهره ۱۳۵۵/ ۱۹۳۶ (، چاپ افست بیروت (بی‌تا).
(۵) حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.
(۶) احمدبن داوود دینوری، الاخبار الطِّوال، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰، چاپ افست قم ۱۳۶۸ش.
(۷) عبدالحسین زرین‌کوب، روزگاران ایران: گذشته باستانی ایران، تهران ۱۳۷۴ش.
(۸) طبری، تاریخ (بیروت).
(۹) ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، دفتر ۷، چاپ جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، تهران ۱۳۸۸ش.
(۱۰) الی ایوانوویچ کالسنیکوف، ایران در آستانه یورش تازیان، ترجمه م ر یحیایی، تهران ۱۳۵۷ش.
(۱۱) آرتور امانوئل کریستن‌سن، داستان بهرام چوبین، ترجمه منیژه احدزادگان آهنی، تهران ۱۳۸۳ش.
(۱۲) مسعودی، مروج (بیروت).
(۱۳) یعقوبی، تاریخ.
(۱۴) Arthur Emanuel Christensen, L'Iran sous les Sassanides, Copenhagen ۱۹۴۴.
(۱۵) Beate Dignas and Engelbert Winter, Rome and Persia in late antiquity, Cambridge ۲۰۰۷.
(۱۶) Richard Nelson Frye, The history of ancient Iran, Munchen ۱۹۸۴.
(۱۷) David Neil MacKenzie, A concise Pahlavi dictionary, London ۱۹۷۱.
(۱۸) The Roman eastern frontier and the Persian wars, ptII, ed Geoffrey Greatrax and Samuel N C Lieu, London: Routledge, ۲۰۰۲.


۱. احمدبن داوود دینوری، الاخبار الطِّوال، ج۱، ص۱۰۲، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰، چاپ افست قم ۱۳۶۸ش.    
۲. Arthur Emanuel Christensen, L'Iran sous les Sassanides, Copenhagen ۱۹۴۴، ج۱، ص۴۴۴.
۳. عبدالحسین زرین‌کوب، روزگاران ایران: گذشته باستانی ایران، ج۱، ص۲۳۰، تهران ۱۳۷۴ش.
۴. David Neil MacKenzie, A concise Pahlavi dictionary, London ۱۹۷۱، ج۱، ص۲.
۵. طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۱۷۶.
۶. احمدبن داوود دینوری، الاخبار الطِّوال، ج۱، ص۸۰۸۲، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰، چاپ افست قم ۱۳۶۸ش.    
۷. ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، ج۱، ص۵۰۸ـ۵۸۳، دفتر ۷، چاپ جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، تهران ۱۳۸۸ش.
۸. حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، ج۱، ص۶۴۲ـ۶۵۷، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.
۹. پانویس، آرتور امانوئل کریستن‌سن، ج۱، ص۱۰۱، داستان بهرام چوبین، ترجمه منیژه احدزادگان آهنی، تهران ۱۳۸۳ش.
۱۰. الی ایوانوویچ کالسنیکوف، ایران در آستانه یورش تازیان، ج۱، ص۱۱۸ـ۱۱۹، ترجمه م ر یحیایی، تهران ۱۳۵۷ش.
۱۱. الی ایوانوویچ کالسنیکوف، ایران در آستانه یورش تازیان، ترجمه م ر یحیایی، تهران ۱۳۵۷ش.
۱۲. احمدبن داوود دینوری، الاخبار الطِّوال، ج۱، ص۸۳، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰، چاپ افست قم ۱۳۶۸ش.    
۱۳. ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، ج۱، ص۶۰۹ـ۶۱۰، دفتر ۷، چاپ جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، تهران ۱۳۸۸ش.
۱۴. حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، ج۱، ص۶۵۹، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.
۱۵. یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۱۶۷.
۱۶. طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۱۷۵.
۱۷. مسعودی، مروج (بیروت)، ج۱، ص۳۱۳ـ۳۱۴.
۱۸. حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، ج۱، ص۶۵۹ـ۶۶۰، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.
۱۹. ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، ج۱، ص۶۲۳ـ۶۲۵، دفتر ۷، چاپ جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، تهران ۱۳۸۸ش.
۲۰. حسین‌بن محمد ثعالبی مرغنی، تاریخ غررالسیر، ج۱، ص۶۶۰ـ ۶۶۱، المعروف بکتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس و سیرهم، چاپ زوتنبرگ، پاریس ۱۹۰۰، چاپ افست تهران ۱۹۶۳.
۲۱. آرتور امانوئل کریستن‌سن، داستان بهرام چوبین، ج۱، ص۱۱۳ـ۱۱۴، ترجمه منیژه احدزادگان آهنی، تهران ۱۳۸۳ش.
۲۲. Richard Nelson Frye, The history of ancient Iran, Munchen ۱۹۸۴، ج۱، ص۳۳۵.
۲۳. مرزهای شرقی روم و جنگهای ایرانی، بخش ۲، ص ۱۷۲.
۲۴. آرتور امانوئل کریستن‌سن، داستان بهرام چوبین، ج۱، ص۱۴۷ـ۱۵۳، ترجمه منیژه احدزادگان آهنی، تهران ۱۳۸۳ش.
۲۵. Richard Nelson Frye, The history of ancient Iran, Munchen ۱۹۸۴، ج۱، ص۳۳۵.
۲۶. احمدبن داوود دینوری، الاخبار الطِّوال، ج۱، ص۱۰۲۱۰۵، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰، چاپ افست قم ۱۳۶۸ش.    
۲۷. مسعودی، مروج (بیروت)، ج۱، ص۳۱۸.
۲۸. الی ایوانوویچ کالسنیکوف، ایران در آستانه یورش تازیان، ج۱، ص۱۶۱ـ۱۶۸، ترجمه م ر یحیایی، تهران ۱۳۵۷ش.
۲۹. طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۲۰۶.
۳۰. Richard Nelson Frye, The history of ancient Iran, Munchen ۱۹۸۴، ج۱، ص۳۳۷.
۳۱. Arthur Emanuel Christensen, L'Iran sous les Sassanides, Copenhagen ۱۹۴۴، ج۱، ص۴۵۲.
۳۲. Beate Dignas and Engelbert Winter, Rome and Persia in late antiquity, Cambridge ۲۰۰۷، ج۱، ص۴۴.
۳۳. مرزهای شرقی روم و جنگهای ایرانی، بخش ۲، ص ۱۸۷ـ ۱۹۰.
۳۴. Beate Dignas and Engelbert Winter, Rome and Persia in late antiquity, Cambridge ۲۰۰۷، ج۱، ص۴۷.
۳۵. طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۲۱۹ـ۲۲۷.
۳۶. مرزهای شرقی روم و جنگهای ایرانی، بخش ۲، ص ۲۰۹ـ ۲۲۸.
۳۷. یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۷۷.
۳۸. یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۷۷.
۳۹. ابن‌هشام، السیرة‌النبویة، ج۴، ص۲۵۴، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی،) قاهره ۱۳۵۵/ ۱۹۳۶ (، چاپ افست بیروت (بی‌تا).
۴۰. ابن‌هشام، السیرة‌النبویة، ج۱، ص۴۵، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی،) قاهره ۱۳۵۵/ ۱۹۳۶ (، چاپ افست بیروت (بی‌تا).    
۴۱. ابن‌سعد، الطبقات الکبرى (بیروت)، ج۱، ص۲۵۸ـ ۲۶۰.
۴۲. ابن‌حزم، جوامع‌السیرة، ج۱، ص۲۹ـ۳۰، و خمس رسائل اخری، چاپ احسان عباس و ناصرالدین اسد،) قاهره ۱۹۵۶ (.
۴۳. ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، ج۱، ص۷۰، نجف ۱۹۵۶.    
۴۴. عبدالحسین زرین‌کوب، روزگاران ایران: گذشته باستانی ایران، ج۱، ص۲۳۸، تهران ۱۳۷۴ش.
۴۵. Arthur Emanuel Christensen, L'Iran sous les Sassanides, Copenhagen ۱۹۴۴، ج۱، ص۴۵۳ـ ۴۵۵.



دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «خسرو پرویز»، شماره ۷۰۵۷.    






جعبه ابزار