• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسن و قبح اعتباری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




‌حسن و قبح نیازمند به واسطه در اتصاف شیء به آن دو را حسن و قبح اعتباری گویند.



حسن و قبح اعتباری، مقابل حسن و قبح ذاتی و عرفی عرفی بوده و عبارت است از حسن و قبح فعلی که آن فعل به تنهایی، نه علت تامه برای حسن و قبح است و نه مقتضی آن، بلکه حسن و قبح آن اعتباری است؛ به این معنا که اگر فعل به اعتبار عناوین ضمیمه شده به آن، در زیر عنوان «حَسَن» قرار گیرد، حُسن، و اگر زیر عنوان «قبیح» قرار گیرد، قبح پیدا می‌کند و اگر داخل در هیچ کدام نباشد یعنی نه عنوان حسن بر آن منطبق باشد و نه عنوان قبیح نه حسن دارد و نه قبح، مانند: عنوان زدن یتیم، که اگر به قصد تادیب او باشد، زیر عنوان عدل قرار گرفته و حسن است و اگر به عنوان تشفی و تعدی باشد، داخل در عنوان ظلم بوده و قبیح است.
[۲] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۲، ص۶۴.



۱. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۲۰.    
۲. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۲، ص۶۴.
۳. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۴۹۹.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۱، برگرفته از مقاله «حسن و قبح اعتباری».    






جعبه ابزار