توحید انبیاء (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق
موحدان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند انبیاء هستند.
پیامبران، مبرّا از
شرک و از موحّدان:
۱. «ما كانَ لِبَشَرٍ ان يُؤتِيَهُ اللَّهُ الكِتبَ والحُكمَ والنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقولَ لِلنّاسِ كونوا عِبادًا لى مِن دونِ اللَّهِ ولكِن كونوا رَبنِيّينَ بِما كُنتُم تُعَلّمونَ الكِتبَ وبِما كُنتُم تَدرُسون • ولا يَأمُرَكُم ان تَتَّخِذوا المَلكَةَ والنَّبِيّينَ اربابًا ايَأمُرُكُم بِالكُفرِ بَعدَ اذ انتُم مُسلِمون؛
براى هيچ بشرى سزاوار نيست كه خداوند،
کتاب آسمانی و حكم و
نبوّت به او دهد سپس او به مردم بگويد: غير از خدا، مرا
پرستش كنيد بلكه سزاوار مقام او، اين است كه بگويد: اى مردم به سبب تعليم دادن كتاب خدا و فرا گرفتن آن، خداپرست باشيد. و به شما دستور نمى‌دهد كه
فرشتگان و پيامبران را، به عنوان پروردگار انتخاب كنيد. آيا شما را، پس از آن‌كه
مسلمان شديد، به
کفر فرمان مى‌دهد؟!»
۲. «وتِلكَ حُجَّتُنا ءاتَينها ابرهيمَ عَلى قَومِهِ نَرفَعُ دَرَجتٍ مَن نَشاءُ انَّ رَبَّكَ حَكيمٌ عَليم• ووهَبنا لَهُ اسحقَ ويَعقوبَ كُلًّا هَدَينا ونوحًا هَدَينا مِن قَبلُ ومِن ذُرّيَّتِهِ داوودَ وسُلَيمنَ وايّوبَ ويوسُفَ وموسى وهرونَ وكَذلِكَ نَجزِى المُحسِنين• وزَكَرِيّا ويَحيى وعيسى والياسَ كُلٌّ مِنَ الصلِحين• واسمعيلَ واليَسَعَ ويونُسَ ولوطًا وكُلًّا فَضَّلنا عَلَى العلَمين• ومِن ءاباهِم وذُرّيتِهِم واخونِهِم واجتَبَينهُم وهَدَينهُم الى صِرطٍ مُستَقيم• ذلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهدى بِهِ مَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ ولَو اشرَكوا لَحَبِطَ عَنهُم ما كانوا يَعمَلون؛
اينها دلايل ما بود كه به
ابراهیم در برابر قومش عطا كرديم. درجات هر كس را بخواهيم و شايسته ببينيم، بالا مى‌بريم؛ پروردگار تو،
حکیم و داناست. و
اسحاق و
یعقوب را به او (ابراهيم) بخشيديم؛ و همه را هدايت كرديم؛ و
نوح را نيز پيش از آن (ها هدايت نموديم؛ و از فرزندان او،
داود و
سلیمان و
ایوب و
یوسف و
موسی و
هارون را هدايت كرديم)؛ اين گونه
نیکوکاران را
پاداش مى‌دهيم. و همچنين
زکریا و
یحیی و
عیسی و
الیاس را؛ كه همگى از صالحان بودند. و
اسماعیل و
الیسع و
یونس و
لوط را هدايت كرديم و هر يك را بر جهانيان برترى داديم. و از پدران و فرزندان و برادران آنها افرادى را برترى بخشيديم و آنان را برگزيديم و به
راه راست، هدايت نموديم. اين، هدايت خداست؛ كه هر كس از بندگان خود را بخواهد با آن راهنمايى مى‌كند. و اگر مشرك شوند، آنچه از اعمال نيك انجام داده‌اند، نابود مى‌گردد (و نتيجه‌اى عايد آنها نمى‌شود).»
۳. «واتَّبَعتُ مِلَّةَ ءاباءى ابرهيمَ واسحقَ ويَعقوبَ ما كانَ لَنا ان نُشرِكَ بِاللَّهِ مِن شَى‌ءٍ ذلِكَ مِن فَضلِ اللَّهِ عَلَينا وعَلَى النّاسِ ولكِنَّ اكثَرَ النّاسِ لا يَشكُرون؛
و من از آيين پدرانم ابراهيم و اسحاق و يعقوب پيروى كردم. براى ما شايسته نبود چيزى را همتاى خدا قرار دهيم؛ اين از فضل خدا بر ما و بر مردم است؛ ولى بيشتر مردم
شکرگزاری نمى‌كنند.»
۴. «قالَت رُسُلُهُم افِى اللَّهِ شَكٌّ فاطِرِ السَّموتِ والارضِ يَدعوكُم لِيَغفِرَ لَكُم مِن ذُنوبِكُم ويُؤَخّرَكُم الى اجَلٍ مُسَمًّى قالوا ان انتُم الّا بَشَرٌ مِثلُنا تُريدونَ ان تَصُدّونا عَمّا كانَ يَعبُدُ ءاباؤُنا فَأتونا بِسُلطنٍ مُبين؛
پيامبران آنها گفتند: آيا در خدايى كه
آسمانها و
زمین را آفريده، شك و ترديدى است؛ او شما را
دعوت مى‌كند تا گناهانتان را بيامرزد، و تا موعد مقرّرى شما را باقى گذارد. آنها گفتند: (ما اينها را نمى‌فهميم! همين اندازه مى‌دانيم كه شما انسانهايى همانند ما هستيد، كه مى‌خواهيد ما را از آنچه پدرانمان مى‌پرستيدند باز داريد؛ پس اگر راست مى‌گوييد دليل و معجزه روشنى براى ما بياوريد.»
۵. «وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ؛
ما پيش از تو هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر اين‌كه به او
وحی كرديم كه: هيچ معبودى جز من نيست؛ پس فقط مرا پرستش كنيد.»
۶. «وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ؛
به تو و همه پيامبران پيشين وحى شده كه اگر مشرك شوى، تمام اعمالت تباه مى‌شود و از
زیانکاران خواهى بود.»
۷. «وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ؛
از پيامبرانى كه پيش از تو فرستاديم و پيروان راستين آنها بپرس: آيا غير از خداوند رحمان معبودانى براى
پرستش قرار داديم؟!»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۲۱۳، برگرفته از مقاله «مصادیق موحدان (انبیاء)».
