• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

توبه آدم (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



از مصادیق توبه‌کنندگان که در آیات قرآن به آن‌ها اشاره شدف، «آدم علیه‌السلام» است.



پشیمانی آدم علیه‌السلام از نافرمانى خدا در استفاده از درخت ممنوع:
۱. «وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلاَ مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا ...• فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ...؛و گفتيم اي آدم تو با همسرت در بهشت سكونت كن، و از (نعمتهاي) آن گوارا هر چه مي‌خواهيد بخوريد... سپس آدم از پروردگار خود كلماتي دريافت داشت (و با آنها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذيرفت....» «فا» در «فتلقّى» نشان دهنده اين است كه آدم علیه‌السلام، پشيمان شده و خدا راه توبه را به وى آموخته است.
۲. «قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا ...؛گفتند: پروردگارا! ما به خويشتن ستم كرديم....»


اظهار پشيمانى آدم علیه‌السلام از ستم به خويش:
«قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ؛گفتند: پروردگارا! ما به خويشتن ستم كرديم و اگر ما را نبخشي و بر ما رحم نكني از زیانکاران خواهيم بود.»


آدم علیه‌السلام، دريافت‌كننده اذکار و كلمات مخصوصى از سوى خدا براى توبه:
«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ...؛سپس آدم از پروردگار خود كلماتي دريافت داشت (و با آنها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذيرفت....»


قبولى توبه آدم علیه‌السلام از سوى خدا:
۱. «فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ...؛سپس آدم از پروردگار خود كلماتي دريافت داشت (و با آنها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذيرفت....»
۲. «ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ ...؛سپس پروردگارش او را برگزيد و توبه‌ اش را پذيرفت....»

۴.۱ - جلوه‌ای از رحمییت خدا

قبولى توبه آدم علیه‌السلام جلوه‌اى از صفت رحیمیت خداوند:
«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ؛سپس آدم از پروردگار خود كلماتي دريافت داشت (و با آنها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذيرفت، خداوند تواب و رحيم است.»


توبه آدم علیه‌السلام پس از هبوط وى به زمین:
«... وَقُلْنَا اهْبِطُواْ ... وَلَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ • فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ...؛... و (در اين هنگام) به آنها گفتيم همگي (به زمين) فرود آئيد... و براي شما تا مدت معيني در زمين قرارگاه و وسيله بهره برداري است. سپس آدم از پروردگار خود كلماتي دريافت داشت (و با آنها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذيرفت....»
«فا» در «فتلقّى‌» براى تفريع است و از آن حكايت دارد كه آدم علیه‌السلام پس از هبوط در زمين، توبه كرده است.


۱. بقره/سوره۲، آیه۳۵.    
۲. بقره/سوره۲، آیه۳۷.    
۳. اعراف/سوره۷، آیه۲۳.    
۴. اعراف/سوره۷، آیه۲۳.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۳۷.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۳۷.    
۷. طه/سوره۲۰، آیه۱۲۲.    
۸. بقره/سوره۲، آیه۳۷.    
۹. بقره/سوره۲، آیه۳۶.    
۱۰. بقره/سوره۲، آیه۳۷.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۱۹۲، برگرفته از مقاله «توبه آدم علیه‌السلام».    


رده‌های این صفحه : توبه | حضرت آدم | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار