تناهی (مفردات‌قرآن)

تَناهی‌ (به فتح تاء) از واژگان قرآن کریم به معنای نهی کردن همدیگر و نیز ترک کردن است.

تَناهی‌ به معنای نهی کردن همدیگر و نیز ترک کردن است.

(كانُواْ لا يَتَناهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ) «از کار بدی که کرده بودند همدیگر را نهی نمی‌کردند یا کار بدشان را ترک نمی‌کردند.»

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۷، ص۱۱۷.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۸۲۶.
۳.	↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۴۲۶.
۴.	↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۲۰، ص۲۷۰.
۵.	↑ مائده/سوره۵، آیه۷۹.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲۱.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۵۷.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۴۰.