• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تاریخ‌نگاری عمومی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نوع مهمی از وقایع‌نگاری ، نوشتن تاریخ عمومی یا تاریخ جهان است که در آن مؤلفان، روی‌دادهای پس از اسلام را بدون در نظر گرفتن عوامل جغرافیایی و قومی («ممالک و اُمَم»)، به «امت واحده اسلامی» اختصاص داده‌اند.



شیوه تاریخ‌نگاری عمومی که شکل آغازین آن تألیفاتی مانند المبتدأ و المبعث و المغازی ابن اسحاق بود، در نیمه دوم سده سوم تحول و تکامل یافت و کمتر از یک سده بعد به اوج رسید.


ابوحنیفه دینوری (متوفی ۲۸۲)، مورخ و ادیب و دانشمند ایرانی ، در الاخبار الطوال به تاریخ ایران پیش از اسلام و تاریخ اسلام بویژه در ایران و عراق پرداخته و سیر حوادث را از داستان آفرینش و انبیا و تاریخ کهن آغاز، و حوادث دوره اسلامی را از عصر فتوح تا روزگار معتصم عباسی (۲۱۸ـ۲۲۷) دنبال کرده است.
وی اغلب خلاصه‌ای از روایات منابع مختلف را با لفظ «قالوا» عرضه کرده و از ذکر حوادث به ترتیب سال‌شمار و ذکر کامل اسناد خودداری نموده است.
[۱] عامر عقّاد، احمد امین: حیاته و ادبه، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.



تاریخ احمد بن اسحاق یعقوبی (زنده در ۲۹۲)، مورخ و جغرافی‌نویس ایرانی، نیز از قدیم‌ترین تاریخ‌های عمومی است.
یعقوبی هم‌چون ابوحنیفه دینوری از شیوه تاریخی پیروی کرده و گزارشی جامع از روایات مختلف فراهم آورده و از این‌رو سلسله اسناد را به شیوه اخباریان ذکر نکرده است.


تاریخ طبری نیز الگویی کامل از تاریخ عمومی به شیوه وقایع‌نگاری است که به لحاظ مؤلف، و جامعیت و اِسناد و اعتدال تألیف، سرآمد دیگر تألیفات در قالب ترجمه و تلخیص و تکمله گردید.
کار طبری در نگاهی کلی، تاریخی جامع و عمومی در شکل وقایع‌نگاری است، اما با نظر به اجزای آن، صورت خبر نیز دارد.

۴.۱ - روش طبری در تاریخ

وی در هر موضوع، مجموعه گسترده‌ای از اخبار و روایاتِ احیاناً متضاد را در قالب معمول حدیث و پس از ذکر سلسله راویان گزارش کرده و جز در پاره‌ای موارد، اظهار نظر ننموده است.
وی با چنین شیوه‌ای حجم بزرگی از روایات مورخان بزرگ، مانند ابن اسحاق و ابومخنف و مدائنی و اخباریانی مانند سیف بن عمر (متوفی ۲۰۰) را که علمای رجال او را تضعیف کرده‌اند، نگاه داشته و بدین‌گونه راه تحقیق و داوری را باز گذاشته است.

۴.۲ - گستره روایات نقل شده

روایات فراوان سیف محدوده وسیعی، از جنگ‌های ردّه تا جنگ جمل ، را در بر می‌گیرد.
[۲] جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۷۹، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
[۳] جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۸۲، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).


۴.۳ - اسرائیلیات

داستان آفرینش و قصص انبیای تاریخ طبری مملو از اسرائیلیات و آرا و عقاید اهل کتاب است که بیش‌تر از طریق وهب بن منبّه روایت می‌شود.
[۴] جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۷۹، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
[۵] جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۸۴، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
[۶] جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۸۷، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).


۴.۴ - تاریخ اسلام

بخش اعظم تاریخ طبری، تاریخ اسلام است.
در این بخش، حوادث پس از هجرت تا سال ۳۰۲ به صورت سال‌شمار تنظیم شده و اغلب در باره روی‌دادهای سیاسی و نظامی است.
طبری پس از گزارش وقایع هر سال، شرح حال وفیات مشاهیر از جمله خلفا را آورده است.
[۷] فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۵۷ـ ۱۵۸، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.



ابوالحسن علی بن حسین مسعودی (متوفی ۳۴۵ یا ۳۴۶)، مورخ و جغرافی‌نویس بزرگ، بر اساس مفهومی وسیع از تاریخ که افزون بر فعالیت‌های انسانی، تمام پدیده‌های طبیعی و افکار و علوم را در بر می‌گیرد،
[۸] محمد مهدی شمس الدین، حرکت تاریخ از دیدگاه امام علی (ع)، ج۱، ص۱۵، ترجمه محمدرضا ناجی، تهران ۱۳۸۰ ش.
حرکتی نو در تاریخ‌نگاری عمومی آغاز کرد.

۵.۱ - سفرها

وی به چین و سند و خراسان و عراق و شام و مصر و دیگر جاها سفر کرد و از این طریق مواد و اطلاعاتی از ویژگی‌های سرزمین‌ها و زندگی اجتماعی و آداب و عقاید و ادیان مردم و ملت‌های گوناگون گرد آورد.
[۹] مسعودی، مروج الذهب (بیروت)، ج۱، ص۱۰ـ۱۲.
[۱۰] مسعودی، تنبیه، ج۱، ص۶.


۵.۲ - کتب مهم

کتاب مهم مسعودی ، مروج الذهب و معادن الجوهر، حاوی این آگاهی‌های ارزشمند و مطالبی از منابع مختلف است.
وی این کتاب را در ۳۳۲ تألیف و در ۳۳۶ بازنگری کرد.
[۱۱] مسعودی، مروج الذهب (بیروت)، ج۱، ص۱۰.
[۱۲] مسعودی، مروج الذهب (بیروت)، ج۱، ص۱۴۷.
[۱۳] مسعودی، مروج الذهب (بیروت)، ج۵، ص۱۱۸.
[۱۴] مسعودی، تنبیه، ج۱، ص۱۳۳.

در این تاریخ عمومی از سیاست و جنگ ، زندگی مردم، مسائل اجتماعی و فرهنگی و شرح و وصف آثار و بناهای تاریخی سخن می‌رود و مسعودی با این شیوه از حدود مرسوم تاریخ‌نگارانی هم‌چون طبری در می‌گذرد.

۵.۳ - روش وی در تاریخ

وی گاه در ضمن بحث، به موضوعات دیگر می‌پردازد و منابع خود را نقد می‌کند.
او تجربه و علم و تحقیق و تخصص را لازمه تاریخ‌نگاری می‌داند.
[۱۵] جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، ج۱، ص۲۱ـ۲۴، سومر (۱۹۶۴).
[۱۶] جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، ج۱، ص۲۶، سومر (۱۹۶۴).


۵.۴ - تلفیق جغرافیا و تاریخ

مسعودی از نخستین مؤلفان، و شاید اولین مؤلفی است که تاریخ و جغرافیای علمی را به جهت نقشی که جغرافیا در زندگی انسان و تحول او دارد، به سبکی ممتاز درهم آمیخته است.
[۱۷] جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، ج۱، ص۲۶، سومر (۱۹۶۴).
[۱۸] فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۲۸، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.

وی در اخبار الزمان ــ که به عقیده بعضی محققان نسخه چاپ شده بدین نام نمی‌تواند تألیف مسعودی باشد
[۱۹] جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، ج۱، ص۶ـ۹، سومر (۱۹۶۴).
ــ و در مروج الذهب و التنبیه و الاءشراف، پیش از بیان وقایع تاریخی به وصف زمین و پدیده‌های جغرافیایی و مسائل علم هیئت پرداخته است.


در سده چهارم مورخان بزرگ دیگری پا به عرصه گذاشتند که شیوه تاریخ‌های عمومی را تداوم بخشیدند.

۶.۱ - مطهر بن طاهر مقدسی

مطهّر بن طاهر مَقدسی در ۳۵۵ با دیدی متعادل و انتقادی، البدء و التاریخ را تألیف کرد.
[۲۰] مطهر بن طاهر مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، ج۱، ص۵ ـ۶، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹ـ۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.

وی نیز هم‌چون مسعودی، مفهوم گسترده‌ای از تاریخ را در نظر داشت.
وی در این کتاب، تاریخ را با دیدی فلسفی نگریسته و کوشیده است که میان فلسفه و تاریخ پیوندی استوار برقرار کند.
[۲۱] فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۲۱، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.
[۲۲] فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۳۵ـ۱۳۶، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.
[۲۳] فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۵۸، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.


۶.۲ - حمزه اصفهانی

در ۳۵۰ حمزه اصفهانی تاریخ عمومی موجزی به نام سِنی ملوک الارض و الانبیاء نوشت
[۲۴] حمزة بن حسن حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الأرض و الأنبیاء علیهم الصلاة والسلام، ص۱۷۶، بیروت: دارمکتبة الحیاه، (بی تا).
و به بیان تاریخ ملت‌های جهان به ترتیب موضوعی و شیوه زمان نگاشتی پرداخت و مدت حکومت هر حاکم را به تحقیق معلوم نمود و ضمن رخدادهای سیاسی، اطلاعات ارزشمند فرهنگی و اجتماعی فراهم آورد.
[۲۵] حمزة بن حسن حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الأرض و الأنبیاء علیهم الصلاة والسلام، ج۱، ص۱۴۴، بیروت: دارمکتبة الحیاه، (بی تا).
[۲۶] حمزة بن حسن حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الأرض و الأنبیاء علیهم الصلاة والسلام، ج۱، ص۱۵۰، بیروت: دارمکتبة الحیاه، (بی تا).


۶.۳ - احمد بن محمد مسکویه

ابوعلی احمد بن محمد مسکویه (متوفی ۴۲۱) نماینده تحول فکری قرن چهارم در تاریخ‌نگاری عمومی است.
او به عنوان فیلسوفی ایرانی که به کار تاریخی پرداخته، شخصیتی متمایز یافته است.
او تاریخ را به مثابه ذخیره‌ای ارزشمند می‌کاود تا از آن پند و تجربه و راهنمایی برای روی‌دادهای همانند بیابد، ازین‌رو می‌کوشد علل برآمدن و برافتادن امت‌ها و دولت‌ها را تحلیل و ریشه‌یابی کند و حقیقت را از افسانه باز شناسد و تاریخی برای خواص بنویسد که عوام را نیز به کار آید.
مسکویه در درک و دریافت آنچه جوهر تاریخی دارد، فراست خود را به نمایش گذارده و روی‌دادهای مهم را اندیشمندانه و منسجم گزارش کرده است.
[۲۷] فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۶۴، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.



(۲) امیرحسین آریانپور، «ابن خلدون پیشاهنگ جامعه شناسی»، سهند، دفتر اول (بهار ۱۳۴۹).
(۳) نزار اباظه و محمدریاض مالح، اتمام الاعلام: ذیل لکتاب الاعلام لخیرالدین الزرکلی، بیروت ۱۹۹۹.
(۴) ابن ابی الدَّم، التاریخ الاسلامی المعروف باسم التاریخ المظفری، چاپ حامد زیان غانم زیان، قاهره ۱۹۸۹.
(۵) ابن ابی حاتم، کتاب الجرح و التعدیل، حیدرآباد دکن ۱۳۷۱ـ۱۳۷۳/۱۹۵۲ـ۱۹۵۳، چاپ افست بیروت (بی تا).
(۶) ابن اثیر، اسدالغابة فی معرفة الصحابه، بیروت: داراحیاء التراث العربی، (بی تا).
(۷) ابن اثیر، التاریخ الباهر فی الدولة الاتابکیّه، چاپ عبدالقادر احمد طلیمات، قاهره (۱۹۶۳).
(۸) ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت ۱۹۶۵ـ۱۹۶۶.
(۹) ابن ازرق، تاریخ الفارقی، چاپ بدوی عبداللطیف عوض، قاهره ۱۳۷۹/۱۹۵۹.
(۱۰) ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج ۱ و ۲، حیدرآباد دکن ۱۳۸۸ـ۱۳۸۹/۱۹۶۸ـ۱۹۶۹.
(۱۱) ابن تغری بردی، المنهل الصافی، ج ۱، چاپ احمد یوسف نجاتی، قاهره ۱۳۷۵/۱۹۵۶.
(۱۲) ابن حبیب، تذکرة النبیه فی ایام المنصور و بنیه، چاپ محمد محمدامین، قاهره ۱۹۷۶ـ۱۹۸۶.
(۱۳) ابن حجر عسقلانی، انباء الغمر بأبناء العمر، ج ۱، چاپ محمد احمد دهمان، دمشق ۱۳۹۹.
(۱۴) ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، حیدرآباد دکن ۱۳۲۵ـ۱۳۲۷.
(۱۵) ابن حجر عسقلانی، الدررالکامنة فی اعیان المائة الثامنه، حیدرآباد دکن ۱۳۹۳/۱۹۷۳.
(۱۶) ابن حجر عسقلانی، ذیل الدرر الکامنه، چاپ عدنان درویش، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۲.
(۱۷) ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون.
(۱۸) ابن خلّکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان.
(۱۹) ابن دیبع، کتاب قُرّة العیون بأخبار الیمن المیمون، چاپ محمد بن علی اکوع، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۸.
(۲۰) ابن رجب، کتاب الذیل علی طبقات الحنابله، بیروت ۱۳۷۲.
(۲۱) ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، چاپ ادوارد زاخاو، لیدن ۱۳۲۱ـ۱۳۴۷/۱۹۰۴ـ۱۹۴۰، چاپ افست تهران (بی تا).
(۲۲) ابن سعد: الطبقات الکبری، چاپ احسان عباس، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
(۲۳) ابن شاکر کتبی، فوات الوفیات، چاپ احسان عباس، بیروت ۱۹۷۳ـ۱۹۷۴.
(۲۴) ابن صقاعی، تالی کتاب وفیات الاعیان، چاپ ژاکلین سوبله، دمشق ۱۹۷۴.
(۲۵) ابن صیرفی، نزهة النفوس والابدان فی تواریخ الزمان، چاپ حسن حبشی، ج ۱، (قاهره) ۱۹۷۰.
(۲۶) ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، چاپ علی محمد بجاوی، قاهره (۱۳۸۰/۱۹۶۰).
(۲۷) ابن عبدالبر، جامع بیان العلم و فضله و ماینبغی فی روایته و حمله، قاهره ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
(۲۸) ابن عبری، تاریخ مختصرالدول، چاپ انطون صالحانی یسوعی، بیروت ۱۹۵۸.
(۲۹) ابن فوطی، تلخیص مجمع الا´داب فی معجم الالقاب، چاپ مصطفی جواد، دمشق ۱۹۶۲، چاپ محمد عبدالقدوس قاسمی، لاهور ۱۳۵۹/۱۹۴۰.
(۳۰) ابن قاضی شهبه، طبقات الشافعیه، چاپ حافظ عبدالعلیم خان، حیدرآباد دکن ۱۳۹۸ـ۱۴۰۰/۱۹۷۸ـ۱۹۸۰.
(۳۱) ابن قتیبه، المعارف، چاپ ثروت عکاشه، قاهره ۱۹۶۰.
(۳۲) ابن قلانسی، تاریخ دمشق، چاپ سهیل زکار، دمشق ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۳۳) ابن کثیر، البدایة و النهایه، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
(۳۴) ابن مجاور، صفة بلادالیمن و مکة و بعض الحجاز، المسماة تاریخ المستبصر، چاپ اسکار لوفگرن، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.
(۳۵) ابن میَسَّر، اخبار مصر، چاپ هانری ماسه، قاهره ۱۹۱۹.
(۳۶) ابن ندیم، الفهرست.
(۳۷) ابن واصل، مفرج الکروب فی اخبار بنی ایّوب، چاپ حنین محمد ربیع، قاهره (۱۹۷۲).
(۳۸) ابن هشام، خلاصة سیرت رسول اللّه (ص)، تلخیص و انشای شرف الدین محمد بن عبداللّه بن عمر، چاپ اصغر مهدوی و مهدی قمی نژاد، تهران ۱۳۶۸ ش.
(۳۹) ابن هشام، سیرت رسول اللّه ص، ترجمه و انشای رفیع الدین اسحاق بن محمد همدانی، چاپ اصغر مهدوی، تهران ۱۳۶۱ ش.
(۴۰) ابن هشام، کتاب التیجان فی ملوک حمیر، صنعاء (۱۹۷۹).
(۴۱) اسماعیل بن علی ابوالفداء، المختصر فی اخبار البشر: تاریخ ابی الفداء، بیروت: دارالمعرفه، (بی تا).
(۴۲) ابوالفرج اصفهانی، کتاب الاغانی، قاهره ۱۳۸۳، چاپ افست بیروت (بی تا).
(۴۳) ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیـّین، چاپ احمد صقر، قاهره ۱۳۶۸/۱۹۴۹.
(۴۴) ابوزرعه دمشقی، تاریخ ابی زرعة الدمشقی، چاپ شکراللّه قوچانی، (دمشق، بی تا).
(۴۵) احمد بن عبداللّه ابونعیم، کتاب ذکر اخبار اصبهان، چاپ سون ددرینگ، لیدن ۱۹۳۱ـ۱۹۳۴، چاپ افست تهران (بی تا).
(۴۶) احمد امین، حیاتی، قاهره ۱۹۶۶.
(۴۷) علی بن حسین باخرزی، دمیة القصر و عصرة أهل العصر، چاپ محمد تونجی، ج ۱، دمشق (۱۳۹۱/۱۹۷۱).
(۴۸) کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، نقله الی العربیة عبدالحلیم نجار، قاهره ۱۹۷۴.
(۴۹) محمد عبدالمطلب بکاء، مصطفی جواد: حیاته و منزلته العلمیه، بغداد ۱۹۸۹.
(۵۰) رسول جعفریان، منابع تاریخ اسلام، قم ۱۳۷۶ ش.
(۵۱) انور جندی، طه حسین: حیاته و فکره فی ضوءالاسلام، قاهره ۱۳۹۷/۱۹۷۷.
(۵۲) حاجی خلیفه.
(۵۳) علی بن ناصر حسینی، کتاب اخبار الدولة السلجوقیه، چاپ محمد اقبال، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.
(۵۴) ساطع حصری، دراسات عن مقدمة ابن خلدون، (قاهره) ۱۹۵۳.
(۵۵) حمزة بن حسن حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الأرض و الأنبیاء علیهم الصلاة والسلام، بیروت: دارمکتبة الحیاه، (بی تا).
(۵۶) علی بن حسن خزرجی، العقود اللؤلؤیّة فی تاریخ الدولة الرسولیه، چاپ محمد بسیونی عسل، چاپ محمد بن علی اکوع، صنعاء ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۵۷) خطیب بغدادی، تاریخ بغدادی.
(۵۸) خلیفه بن خیاط، کتاب الطبقات، روایة موسی بن زکریا تستری، چاپ اکرم ضیاء عمری، بغداد (۱۹۶۷).
(۵۹) عبدالعزیز دوری، بحث فی نشأه علم التاریخ عندالعرب، بیروت ۱۹۹۳.
(۶۰) حسین بن محمد دیاربکری، تاریخ الخمیس فی احوال انفس نفیس، بیروت: دارصادر، (بی تا).
(۶۱) محمد بن احمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، السیرة النبویه، چاپ عمر عبدالسلام تدمری، بیروت ۱۴۱۵/۱۹۹۴.
(۶۲) محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، چاپ شعیب ارنؤوط و دیگران، بیروت ۱۴۰۱ـ۱۴۰۹/۱۹۸۱ـ۱۹۸۸.
(۶۳) احمد بن عبداللّه رازی، تاریخ مدینة صنعاء، چاپ حسین بن عبداللّه عمری، صنعاء ۱۴۰۱/۱۹۸۱.
(۶۴) فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.
(۶۵) زبیر بن بکار، الاخبار الموفقیات، چاپ سامی مکی عانی، بغداد ۱۹۷۲.
(۶۶) مصعب بن عبداللّه زبیری، کتاب نسب قریش، چاپ لوی پرووانسال، قاهره ۱۹۵۳.
(۶۷) زرکلی.
(۶۸) عباس زریاب خویی، سیرة رسول اللّه، تهران ۱۳۷۰ ش.
(۶۹) محمد زکی مبارک، جنایة احمد امین علی الادب العربی، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
(۷۰) جرجی زیدان، تاریخ التمدن الاسلامی، چاپ حسین مونس، قاهره: دارالهلال، (بی تا).
(۷۱) سبط ابن جوزی، مرآة الزمان فی تاریخ، حیدرآباد دکن ۱۳۷۰/۱۹۵۱.
(۷۲) سبط ابن جوزی، مرآة الزمان فی تاریخ، چاپ علی سویم، آنکارا ۱۹۶۸.
(۷۳) سبط ابن جوزی، مرآة الزمان فی تاریخ، سفر اول، چاپ احسان عباس، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
(۷۴) محمد بن عبدالرحمان سخاوی، الاعلان بالتوبیخ لمن ذمَّ التاریخ، چاپ فرانتس روزنتال، بغداد ۱۳۸۲/۱۹۶۳.
(۷۵) محمد بن عبدالرحمان سخاوی، التحفة اللطیفة فی تاریخ المدینة الشریفه، بیروت ۱۴۱۴/۱۹۹۳.
(۷۶) محمد بن عبدالرحمان سخاوی، الضوء اللامع لاهل القرن التاسع، قاهره (۱۳۵۴ـ۱۳۵۵).
(۷۷) حمزه بن یوسف سهمی، تاریخ جرجان، او، کتاب معرفة علماء اهل جرجان، حیدرآباد دکن ۱۳۶۹/۱۹۵۰.
(۷۸) عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، نظم العقیان فی اعیان الاعیان، چاپ فیلیپ حتی، نیویورک ۱۹۲۷.
(۷۹) محمد مهدی شمس الدین، حرکت تاریخ از دیدگاه امام علی (ع)، ترجمه محمدرضا ناجی، تهران ۱۳۸۰ ش.
(۸۰) محمدباقر صدر، المدرسة القرآنیه، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.
(۸۱) خلیل بن ایبک صفدی، اعیان العصر و اعوان النصر، چاپ علی ابوزید و دیگران، دمشق ۱۴۱۸/۱۹۹۸.
(۸۲) خلیل بن ایبک صفدی، الوافی بالوفیات، ویسبادن ۱۹۶۲ـ۱۹۷۹.
(۸۳) طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن.
(۸۴) طبری، تاریخ طبری (بیروت).
(۸۵) طبری، المنتخب من کتاب ذیل المذیل، بیروت (بی تا).
(۸۶) محمد بن حسن طوسی، الفهرست، چاپ محمدصادق آل بحرالعلوم، نجف ۱۳۸۰.
(۸۷) عباس عزّاوی، تاریخ العراق بین احتلالین، بغداد ۱۳۵۳ـ۱۳۷۱/ ۱۹۳۵ـ۱۹۵۶، چاپ افست قم ۱۳۶۹ ش.
(۸۸) عباس عزّاوی، التعریف بالمورخین، ج ۱: فی عهد المغول و الترکمان، بغداد ۱۳۷۶/۱۹۵۷.
(۸۹) عامر عقّاد، احمد امین: حیاته و ادبه، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
(۹۰) جواد علی، تاریخ العرب فی الاسلام: السیرة النبویه، بغداد ۱۹۶۱.
(۹۱) جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
(۹۲) جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، سومر (۱۹۶۴).
(۹۳) علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، نهج البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، تهران ۱۳۷۰ ش.
(۹۴) محمد بن محمد عمادالدین کاتب، خریدة القصر و جریدة العصر، چاپ محمد بهجة اثری، (بغداد) ۱۳۷۵/۱۹۵۵.
(۹۵) عماره بن علی عماره یمنی، تاریخ الیمن المسمَّی المفید فی أخبار صنعاء و زبید، چاپ محمد بن علی اکوع، صنعاء ۱۹۸۵.
(۹۶) محمد عبداللّه عنان، مؤرّخو مصر الاسلامیّة و مصادر التاریخ المصری، قاهره ۱۳۸۸/۱۹۶۹.
(۹۷) عبدالقادر بن شیخ عیدروس، تاریخ النور السافر عن اخبار القرن العاشر، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
(۹۸) نجم الدین محمد بن محمد غزی، الکواکب السائرة باعیان المئة العاشره، چاپ جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ۱۹۷۹.
(۹۹) نجم الدین محمد بن محمد غزی، لطف السمر و قطب الثمر: من تراجم اعیان الطبقه الأولی من القرن الحادی عشر، چاپ محمود شیخ، دمشق: وزارة الثقافة و الارشاد القومی، (بی تا).
(۱۰۰) محمد بن احمد فاسی، العقد الثمین فی تاریخ البلد الأمین، چاپ محمد عبدالقادر احمد عطا، بیروت ۱۴۱۹/۱۹۹۸.
(۱۰۱) یوسف بن سفیان فسوی، المعرفة والتاریخ، چاپ خلیل منصور، بیروت ۱۴۱۹/۱۹۹۹.
(۱۰۲) علی بن یوسف قفطی، تاریخ الحکماء، و هو مختصر الزوزنی المسمی بالمنتخبات الملتقطات من کتاب اخبار العلماء باخبار الحکماء، چاپ لیپرت، لایپزیگ ۱۹۰۳.
(۱۰۳) احمد بن علی قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره (۱۳۸۳/۱۹۶۳).
(۱۰۴) احمد بن علی قلقشندی، قلائد الجمان فی التعریف بقبائل عرب الزمان، چاپ ابراهیم ابیاری، قاهره ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
(۱۰۵) محمد کردعلی، خطط الشام، بیروت ۱۳۸۹ـ۱۳۹۲/۱۹۶۹ـ۱۹۷۲.
(۱۰۶) علی پاشا مبارک، الخطط التوفیقیة الجدیدة لعصر القاهره، قاهره ۱۹۸۰ـ۱۹۸۳.
(۱۰۷) محمدامین بن فضل اللّه محبی، خلاصة الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، بیروت: دارصادر، (بی تا).
(۱۰۸) محمد بدری فهد، شیخ الاخباریین ابوالحسن مدائنی، نجف ۱۹۷۵.
(۱۰۹) محمدخلیل بن علی مرادی، سِلک الدُرر فی اعیان القرن الثانی عشر، بولاق ۱۲۹۱ـ۱۳۰۱، چاپ افست بغداد (بی تا).
(۱۱۰) محمد بن محمد مراکشی، الذیل والتکملة لکتابی الموصل و الصلة، سفر پنجم، قسم ۱، چاپ احسان عباس، بیروت (۱۹۶۵).
(۱۱۱) یوسف بن عبدالرحمان مزّی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، چاپ بشار عوّاد معروف، بیروت ۱۴۰۳ـ۱۴۰۵/ ۱۹۸۳ـ۱۹۸۵.
(۱۱۲) محمد بن عبیداللّه مُسَبّحی، اخبار مصر، چاپ ایمن فؤاد سید و تیاری بیانکی، قاهره ۱۹۷۸.
(۱۱۳) مسعودی، تنبیه.
(۱۱۴) مسعودی، مروج الذهب (بیروت).
(۱۱۵) شاکر مصطفی، التاریخ العربی و المورخون، بیروت ۱۹۸۳.
(۱۱۶) مرتضی مطهری، مقدمه ای بر جهان بینی اسلامی: جامعه و تاریخ، تهران ۱۳۷۰ ش.
(۱۱۷) مطهر بن طاهر مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹ـ۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.
(۱۱۸) احمد بن علی مقریزی، اتعاظ الحنفا بأخبار الائمة الفاطمیین الخلفا، چاپ جمال الدین شیّال، قاهره ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
(۱۱۹) احمد بن علی مقریزی، دُرر العقود الفریدة فی تراجم الاعیان المفیدة، چاپ عدنان درویش و محمد مصری، دمشق ۱۹۹۵.
(۱۲۰) احمد بن علی مقریزی، السلوک لمعرفة دول الملوک، چاپ محمد عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۸/۱۹۹۷.
(۱۲۱) محسن مهدی، فلسفه تاریخ ابن خلدون، ترجمه مجید مسعودی، تهران ۱۳۵۲ ش.
(۱۲۲) عبدالجبار ناجی، اسهامات مؤرخی البصرة فی الکتابة التاریخیة حتی القرن الرابع الهجری، بغداد ۱۹۹۰.
(۱۲۳) محمدرضا ناجی، تاریخ و تمدن اسلامی در قلمرو سامانیان، تهران ۱۳۷۸ ش.
(۱۲۴) احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعة المشتهر ب رجال النجاشی، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.
(۱۲۵) نعمان بن محمد، کتاب معدن الجواهر بتاریخ البصرة و الجزائر، چاپ محمد حمیداللّه، اسلام آباد ۱۳۹۳/۱۹۷۳.
(۱۲۶) یحیی بن شرف نووی، تهذیب الاسماء و اللغات، مصر: ادارة الطباعة المنیریة، (بی تا)، چاپ افست تهران (بی تا).
(۱۲۷) احمد بن عبدالوهاب نویری، نهایة الارب فی فنون الادب، قاهره (۱۹۲۳ـ۱۹۵۵).
(۱۲۸) محمد بن عبدالملک همدانی، تکملة تاریخ الطبری، چاپ البرت یوسف کنعان، بیروت ۱۹۶۱.
(۱۲۹) عبداللّه بن اسعد یافعی، مرآة الجنان و عبرة الیقظان، چاپ خلیل منصور، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷.
(۱۳۰) یاقوت حموی، معجم الادباء، چاپ احسان عباس، بیروت ۱۹۹۳.
(۱۳۱) محمد بن حاتم یامی همدانی، السمط الغالی الثمن فی اخبار الملوک من الغزّ بالیمن، چاپ رکس سمث، لندن ۱۹۷۴.
(۱۳۲) یعقوبی، تاریخ یعقوبی.
(۱۳۳) عبدالباقی بن عبدالمجید یمانی، بهجة الزّمن فی تاریخ الیمن، چاپ عبداللّه محمد حبشی و محمد احمد سنبانی، صنعاء ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
(۱۳۴) دانشنامه اسلام‌؛


۱. عامر عقّاد، احمد امین: حیاته و ادبه، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۲. جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۷۹، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
۳. جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۸۲، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
۴. جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۷۹، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
۵. جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۸۴، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
۶. جواد علی، «موارد تاریخ الطبری»، ج۱، ص۱۸۷، مجلة المجمع العلمی العراقی (۱۳۶۹).
۷. فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۵۷ـ ۱۵۸، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.
۸. محمد مهدی شمس الدین، حرکت تاریخ از دیدگاه امام علی (ع)، ج۱، ص۱۵، ترجمه محمدرضا ناجی، تهران ۱۳۸۰ ش.
۹. مسعودی، مروج الذهب (بیروت)، ج۱، ص۱۰ـ۱۲.
۱۰. مسعودی، تنبیه، ج۱، ص۶.
۱۱. مسعودی، مروج الذهب (بیروت)، ج۱، ص۱۰.
۱۲. مسعودی، مروج الذهب (بیروت)، ج۱، ص۱۴۷.
۱۳. مسعودی، مروج الذهب (بیروت)، ج۵، ص۱۱۸.
۱۴. مسعودی، تنبیه، ج۱، ص۱۳۳.
۱۵. جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، ج۱، ص۲۱ـ۲۴، سومر (۱۹۶۴).
۱۶. جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، ج۱، ص۲۶، سومر (۱۹۶۴).
۱۷. جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، ج۱، ص۲۶، سومر (۱۹۶۴).
۱۸. فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۲۸، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.
۱۹. جواد علی، «موارد تاریخ المسعودی»، ج۱، ص۶ـ۹، سومر (۱۹۶۴).
۲۰. مطهر بن طاهر مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، ج۱، ص۵ ـ۶، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹ـ۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.
۲۱. فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۲۱، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.
۲۲. فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۳۵ـ۱۳۶، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.
۲۳. فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۵۸، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.
۲۴. حمزة بن حسن حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الأرض و الأنبیاء علیهم الصلاة والسلام، ص۱۷۶، بیروت: دارمکتبة الحیاه، (بی تا).
۲۵. حمزة بن حسن حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الأرض و الأنبیاء علیهم الصلاة والسلام، ج۱، ص۱۴۴، بیروت: دارمکتبة الحیاه، (بی تا).
۲۶. حمزة بن حسن حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الأرض و الأنبیاء علیهم الصلاة والسلام، ج۱، ص۱۵۰، بیروت: دارمکتبة الحیاه، (بی تا).
۲۷. فرانتس روزنتال، تاریخ تاریخ نگاری در اسلام، ج۱، ص۱۶۴، ترجمه اسداللّه آزاد، مشهد ۱۳۶۵ ش.



دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «»، شماره۳۰۵۶.    






جعبه ابزار