• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بیکاری (فقه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بی‌شغلی و نداشتن کار را بیکاری گویند. از آن به مناسبت در باب زکات و تجارت سخن رفته است.




بیکار بودن با داشتن قدرت بر کار (بطالت) مکروه است و در روایاتی چند از آن نهی شده و پیامدهای سوئی- همچون نقصان عقل، سقوط و بی‌ارزشی دیدگاه چنین کسی نزد مردم و از بین رفتن عزّت و ابتلا به خواری برای آن ذکر شده است.
در روایتی به نقل از موسی بن جعفر علیهما السّلام آمده است: «خداوند بندۀ بیکار را دشمن می‌دارد.»



در فرض توقّف نفقۀ واجب بر کسب و قدرت فرد بر آن، بیکاری حرام و کسب‌وکار، واجب خواهد بود.



آیا دادن سهم فقرا از زکات به کسی که در عین قدرت بر کسب، از روی بطالت کسب را رها کرده و در نتیجه نیازمند زکات شده، جایز است یا نه؟ مسئله اختلافی است.
[۹] العروة الوثقی ج۲، ص۳۰۶.

عدم جواز به مشهور نسبت داده شده است.



معروف میان فقها این است که پدر و مادر و نیز فرزندان، در صورتی مستحقّ نفقه‌اند که ناتوان از کسب‌وکار باشند. بنابراین کسی که قادر بر کسب‌ است و از روی بطالت آن را رها کرده، مستحقّ نفقه نیست.


 
۱. وسائل الشیعة ج۱۷، ص۱۳.    
۲. وسائل الشیعة ج۱۷، ص۵۷.    
۳. الدروس الشرعیة ج۳، ص۱۸۶.    
۴. وسائل الشیعة ج۱۷، ص۱۰.    
۵. وسائل الشیعة ج۱۷، ص۱۴-۱۵.    
۶. وسائل الشیعة ج۱۷، ص۵۸.    
۷. وسائل الشیعة ج۱۷، ص۲۴.    
۸. جواهر الکلام ج۱۵، ص۳۱۱-۳۱۲.    
۹. العروة الوثقی ج۲، ص۳۰۶.
۱۰. العروة الوثقی (ج) ج۴، ص۱۰۰-۱۰۱.    
۱۱. مدارک الاحکام ج۵، ص۱۹۶.    
۱۲. جواهر الکلام ج۳۱، ص۳۷۱-۳۷۲.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۲، ص۲۰۶.    



رده‌های این صفحه : زکات | فقه




جعبه ابزار