بیّن (منطق)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بَیِّن (به فتح باء و کسر یاء) یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای بی‌نیاز بالذات از تعریف و استدلال است.

---

بَیِّن (به فتح باء و کسر یاء) آن است که خود به خود (بالذات) روشن، معلوم و شناخته شده و از معلومات دیگر به‌دست نیامده باشد، به این معنا که به تعریف حدی یا رسمی (نسبت به تصورات) یا به برهان و استدلال (نسبت به تصدیقات) نیازی ندارد؛ بدین سان، امر بَیِّن ممکن است که تصور باشد؛ مانند: تصور وجود، حرارت و شادی که در این صورت به تعریف نیازی ندارد و ممکن است که تصدیق باشد؛ مانند: امتناع اجتماع نقیضین که در این صورت نیز به استدلال نیازی ندارد، چراکه به خودی خود روشن است و هیچ ابهام یا جهلی در آن نیست.

---

در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی.
• خوانساری، محمد، منطق صوری.
• خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.    

---