بَیْضاء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَیْضاء: (تَخْرُجْ بَیْضآءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ)«بَیْضاء» به معنای سفید است.
(وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَى) (و دستت را به گریبانت ببر، تا سفید و بی‌عیب بیرون آید؛ این معجزه دیگری از سوی
خداوند است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه
سوء به معنای هر بدی و زشتی است، بعضی گفته‌اند: این تعبیر در آیه شریفه کنایه از
برص است و معنایش این است که دست خود را جمع کن، و آن را داخل گریبان و زیر بغلت ببر، و آن را نورانی بیرون آر، بدون اینکه دچار برص و یا هر حالت بد دیگری شده باشد. جمله
(آیَةً اُخْری) حال از ضمیر در تخرج است، و اشاره است به اینکه اژدها شدن عصا یک آیت بود، و ید بیضاء آیت دومی.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بَیْضاء»، ص۱۰۹.
