وادی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وادی (به فتح واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای سیلگاه و دره است.
وادی به معنای سیلگاه و دره است.
راغب گوید: وادی در اصل محل جریان آب است و دره را از آن وادی گفته‌اند.
طبرسی فرموده: وادی کرانه کوه است، مجرای بزرگ آب را نیز وادی گویند. و آن در اصل بزرگی امر است و
خونبها را از آن دیه گویند که عطائی است در مقابل امر عظیم یعنی
قتل.
به نظر بعضی آن در اصل به معنی جریان است. در
مصباح گوید: «وَدَی الشّی‌ء» یعنی جاری شد و وادی به معنی دره از آنست.
(وَ لا یَقْطَعُونَ وادِیاً اِلَّا کُتِبَ لَهُمْ) (و هيچ سرزمينى را (بسوى ميدان
جهاد و يا در بازگشت) نمى‌پيمايند، مگر اينكه براى آنها نوشته مى‌شود.)
(رَبَّنا اِنِّی اَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ) (پروردگارا! من بعضى از فرزندانم را در سرزمين بى‌آب و علفى، در كنار خانه‌اى كه حرم توست، ساكن ساختم.)
در
صحاح گویند: اغلب اوقات به کسره دال اکتفا کرده و یاء را حذف می‌کنند.
مثل
(فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ اِنَّکَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُویً) (كفشهايت را بيرون آر، كه تو در سرزمين مقدّس «
طوی» هستى.)
در آیه:
(اَ لَمْ تَرَ اَنَّهُمْ فِی کُلِ وادٍ یَهِیمُونَ) (آيا نمى‌بينى آنها در هر وادى سرگردانند؟)
مراد از آن طریقه و نوع است از انواع مدح و ذمّ و خیال و غیره.
جمع وادی در
قرآن مجید اودیه است:
(اَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسالَتْ اَوْدِیَةٌ بِقَدَرِها) (
خداوند از آسمان آبى فرستاد؛ و از هر درّه و رودخانه‌اى به اندازه آنها سيلابى جارى شد.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وادی»، ج۷، ص۱۹۴.
